Bajon (styl)

Bajon – styl architektoniczny oraz styl w sztuce XII i XIII wieku, obecny m.in. w kompleksie świątyń Angkor Wat^[1] w Kambodży oraz w Tajlandii^[2]^[3].

Charakterystyka

Styl wykształcił się w czasach rozkwitu sztuki khmerskiej^[4] pod koniec XII wieku oraz na początku XIII wieku^[5]^[6] (lata 1181–1243^[7]). Jego cechami były m.in. monumentalizm, zastosowanie wielu wież, przedstawianie tancerek i innych postaci z zagadkowym uśmiechem Buddy i półprzymkniętymi oczami^[5]. Powrócono także do wznoszenia dvarapali(inne języki)^[8].

W 1965 roku ukazała się książka Philippe'a Sterna(inne języki) na temat budynków wzniesionych w stylu Bajon^[9].

Realizacje

Szczytowe osiągnięcia stylu Bajon to^[5]:

świątynia Bajon
zabudowa Banteai Czmar ze świątynią Ta Prohm^[10]
świątynia Banteay Kdei
stanowisko archeologiczne Ta Som(inne języki)
świątynia Preah Khan
Tarasy Królewskie (Taras Trędowatego Króla i Taras Słoni)

Galeria

Świątynia Bajon
Świątynia Ta Prohm
Świątynia Banteay Kdei
Płaskorzeźba z Ta Som
Świątynia Preah Khan
Płaskorzeźba z Tarasu Trędowatego Króla

Przypisy

↑ MichaelM. Falser MichaelM., MonicaM. Juneja MonicaM., 'Archaeologizing' Heritage?: Transcultural Entanglements between Local Social Practices and Global Virtual Realities, Springer Science & Business Media, 31 maja 2013, s. 168, ISBN 978-3-642-35870-8 (ang.).
↑ OlivierO. Cunin OlivierO., A Study of Wooden Structures: A Contribution to the Architectural History of the Bayon Style Monuments, [w:] VeroniqueV. Degroot, Marijke J.M.J. Klokke, Materializing Southeast Asia's Past: Selected Papers from the 12th International Conference of the European Association of Southeast Asian Archaeologists, NUS Press, 1 maja 2013, s. 82, ISBN 978-9971-69-655-9 (ang.).
↑ Master Plan for the Conservation & Restoration of the Bayon Complex, Japan International Cooperation Center (JICE), 2005, s. 540 [dostęp 2023-11-17] (ang.).
↑ G.G. Coedès G.G., The Making of South East Asia, Univ of California Press, 10 listopada 2023, s. 122, ISBN 978-0-520-31328-6 [dostęp 2023-11-17] (ang.).
↑ ^a ^b ^c JohnJ. Audric JohnJ., Angkor i imperium khmerskie, TeresaT. Białogórska (tłum.), Warszawa: Państw. Inst. Wydaw, 1979, s. 160, ISBN 978-83-06-00090-0 .
↑ AndreaA. Acri AndreaA., PeterP. Sharrock PeterP., The Creative South: Buddhist and Hindu Art in Mediaeval Maritime Asia, volume 1, ISEAS-Yusof Ishak Institute, 12 kwietnia 2022, s. 359, ISBN 978-981-4951-49-4 (ang.).
↑ Cambodia, PediaPress, s. 262 (ang.).
↑ Helena A. vanH.A. Bemmel Helena A. vanH.A., Dvarapalas in Indonesia: Temple Guardians and Acculturation, CRC Press, 1994, s. 96, ISBN 978-90-5410-155-0 (ang.).
↑ HiramH. Woodward HiramH., The Art and Architecture of Thailand: From Prehistoric Times through the Thirteenth Century, BRILL, 24 grudnia 2018, s. 203, ISBN 978-90-474-0774-4 (ang.).
↑ DerrickD. Fludd DerrickD., Siem Reap Cambodia, Global Image Books, 12 marca 2017, s. 95 [dostęp 2023-11-17] (ang.).

[1] MichaelM. Falser MichaelM., MonicaM. Juneja MonicaM., 'Archaeologizing' Heritage?: Transcultural Entanglements between Local Social Practices and Global Virtual Realities, Springer Science & Business Media, 31 maja 2013, s. 168, ISBN 978-3-642-35870-8 (ang.).

[2] OlivierO. Cunin OlivierO., A Study of Wooden Structures: A Contribution to the Architectural History of the Bayon Style Monuments, [w:] VeroniqueV. Degroot, Marijke J.M.J. Klokke, Materializing Southeast Asia's Past: Selected Papers from the 12th International Conference of the European Association of Southeast Asian Archaeologists, NUS Press, 1 maja 2013, s. 82, ISBN 978-9971-69-655-9 (ang.).

[3] Master Plan for the Conservation & Restoration of the Bayon Complex, Japan International Cooperation Center (JICE), 2005, s. 540 [dostęp 2023-11-17] (ang.).

[4] G.G. Coedès G.G., The Making of South East Asia, Univ of California Press, 10 listopada 2023, s. 122, ISBN 978-0-520-31328-6 [dostęp 2023-11-17] (ang.).

[:0-5] JohnJ. Audric JohnJ., Angkor i imperium khmerskie, TeresaT. Białogórska (tłum.), Warszawa: Państw. Inst. Wydaw, 1979, s. 160, ISBN 978-83-06-00090-0 .

[6] AndreaA. Acri AndreaA., PeterP. Sharrock PeterP., The Creative South: Buddhist and Hindu Art in Mediaeval Maritime Asia, volume 1, ISEAS-Yusof Ishak Institute, 12 kwietnia 2022, s. 359, ISBN 978-981-4951-49-4 (ang.).

[7] Cambodia, PediaPress, s. 262 (ang.).

[8] Helena A. vanH.A. Bemmel Helena A. vanH.A., Dvarapalas in Indonesia: Temple Guardians and Acculturation, CRC Press, 1994, s. 96, ISBN 978-90-5410-155-0 (ang.).

[9] HiramH. Woodward HiramH., The Art and Architecture of Thailand: From Prehistoric Times through the Thirteenth Century, BRILL, 24 grudnia 2018, s. 203, ISBN 978-90-474-0774-4 (ang.).

[10] DerrickD. Fludd DerrickD., Siem Reap Cambodia, Global Image Books, 12 marca 2017, s. 95 [dostęp 2023-11-17] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]