Bangkok Hua Lamphong
13°44′20″N 100°31′00″E/13,738889 100,516667
 |
Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Rama IV Rd, Pathum Wan, Bangkok |
| Zarządca | |
| Data otwarcia |
1916 |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
7 |
| Liczba krawędzi peronowych |
14 |
| Kasy |
|
Położenie na mapie Bangkoku  | |
Położenie na mapie Tajlandii  | |
| 13°44′20″N 100°31′00″E/13,738889 100,516667
| |
Bangkok Hua Lamphong (taj. หัวลำโพง) – główny dworzec kolejowy w Bangkoku, w Tajlandii. Znajduje się w centrum miasta, w dystrykcie Pathum Wan i jest obsługiwany przez Tajskie Koleje Państwowe.
Stacja została otwarta w dniu 25 czerwca 1916 roku, po budowie trwającej sześć lat. Teren dworca kolejowego wcześniej był krajowym centrum konserwacji kolei, które przeniosły się do Makkasan w czerwcu 1910 roku. W miejscu poprzedniej stacji kolejowej w pobliżu, kolumny upamiętniającej otwarcie kolei w 1897 roku.
Podczas II wojny światowej alianci próbowali zbombardować stację, ale uderzyli w pobliski hotel.
Stacja została wybudowana we włoskim stylu neorenesansowym, z ozdobnym drewnianym dachem i witrażami. Architektura nawiązuje do Turynu, w którym urodził się Mario Tamagno, który z rodakiem Annibale Rigotti (1870-1968), wykonanł znak na początku XX wieku budynku publicznego w Bangkoku. Para również zaprojektowała Pałac Bang Khun Prom (1906), Ananta Samakhom Throne Hall w The Royal Plaza (1907/15) i Suan Kularb Residential Hall i Throne Hall w ogrodzie Dusit, i wiele innych budynków.
Istnieje 14 platform, 26 kas biletowych i dwie elektroniczne tablice. Hua Lamphong obsługuje ponad 130 pociągów i około 60 000 pasażerów dziennie. Od 2004 roku stacja została połączona podziemnym przejściem do systemu metra ze stacją o tej samej nazwie.
Stacja jest również końcem Eastern and Oriental Express.