Bank Rezerwy Nowej Zelandii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bank Rezerwy Nowej Zelandii
Reserve Bank of New Zealand
Ilustracja
Data założenia

1934

Państwo

 Nowa Zelandia

Siedziba

Wellington

Rodzaj banku

bank centralny

Strona internetowa

Bank Rezerwy Nowej Zelandii[1][2][3] (ang. Reserve Bank of New Zealand, RBNZ) – bank centralny Nowej Zelandii. Został założony w roku 1934, a obecnie funkcjonuje na podstawie ustawy the Reserve Bank of New Zealand Act z roku 1989[4]. Jest odpowiedzialny za walutę (dolar nowozelandzki) i za politykę monetarną.

W 1990 roku jako pierwszy bank centralny na świecie przyjął cel inflacyjny[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zagadnienia strukturalne w skutecznej polityce planowania poziomu inflacji w krajach transformacji ustrojowej, Narodowy Bank Polski, s. 5.
  2. Pierwszy kwartał przyniesie zwrot. saxobank247.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-19)]., Saxo Bank.
  3. Niestandardowe działania banków centralnych w warunkach globalnego kryzysu finansowego, Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, s. 144.
  4. John Singleton: Te Ara – the Encyclopedia of New Zealand. 2012-04-11. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  5. Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 165. ISBN 978-1-57660-351-2.