Baofu Congzhan
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
928 |
| Szkoła | |
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon |
Baofu Congzhan (chiń. 保福從展 pinyin Bǎofú Cóngzhǎn; kor. 보복종전 Pobok Chongjŏn; jap. Hōfuku Jūten; wiet. Bảo Phườc Tòng Triển, zm. 928) – chiński mistrz chan Południowej szkoły chanu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Baofu pochodził z dystryktu Futang w Fuzhou (Fujian).
W wieku 15 lat został uczniem mistrza Xuefenga Yicuna (822–908). W wieku 18 lat przyjął mnisią ordynację w klasztorze Dazhong w mieście Taizhou w Zhangzhou (Fujian). Następnie udał się w podróż po buddyjskich centrach w rejonach Wu (Jiangsu i część prow. Zhejiang) i Chu (Hebei, Hunan oraz część Zhejiang i Henan). Po pewnym czasie powrócił do Xuefenga i został jego służącym.
- Pewnego dnia Xuefeng nagle zawołał go mówiąc Czy rozumiesz?
- Gdy Baofu chciał coś powiedzieć Xuefeng odepchnął go swoim kijem.
- Baofu nagle zrozumiał.
Baofu był bratem dharmicznym późniejszego mistrza chan Changqinga Huilenga (854–932), często pytał Changqinga o dawne i obecne metody nauczania i dyskutował z nim. Taka rozmowa między nimi jest treścią gong’anu 95 z Zapisków Błękitnej Skały.
- Pewnego dnia Changqing powiedział Mówię, że arhat ma trzy trucizny, ale Tathagata nie ma dwóch sposobów mówienia. Nie mówię, że Tathagata nie mówi, tylko że nie ma dwóch sposobów mówienia.
- Baofu powiedział Jaka jest mowa Tathagaty?
- Changqing powiedział Głuchy usiłuje ją usłyszeć.
- Baofu powiedział Mistrz Qing powiedział o [rzeczach] drugorzędnych!
- Changqing spytał W takim przypadku, jaka jest mowa Tathagaty?
- Baofu powiedział Idź napij się herbaty!
Po odejściu od Xuefenga nauczał i jego reputacja rosła. W 917 r. wysoki urzędnik Wang z Zhangzhou, aby uhonorować mistrza wybudował klasztor Baofu i potem go wspierał materialnie. Był tak popularnym nauczycielem, że regularnie przebywało w tym klasztorze 700 uczniów[1].
Mistrz był szanowany przez gubernatora prowincji, który promował Baofu na dworze cesarskim i cesarz obdarzył mistrza purpurową szatą.
W 928 r. mistrz poczuł się lekko chory. Mnisi zgromadzili się w jego domku aby wypytać go.
- Baofu powiedział Znamy siebie już od wielu lat, jakie działania mogłyby mi pomóc?
- Mnich powiedział Są takie działania.
- Nie rozwiało to jednak wątpliwości mistrza.
- Powiedział także mnichom W ciągu ostatnich dziesięciu dni osłabłem. Nie martwcie się tym. To tylko nadszedł mój czas.
- Mnich spytał Jeśli twój czas nadszedł, to mistrz odejdzie, czy mistrz zostanie?
- Baofu krzyknął Powiedz! Powiedz!
- Mnich powiedział Jeśli tak jest, to nie śmiem mówić pospiesznie.
- Baofu powiedział Zostałem obrabowany z moich pieniędzy.
Po tych słowach mistrz zmarł w pozycji medytacyjnej.
Mistrz Baofu występuje w gong’anach: 8, 22, 23, 76, 91 i 95 z Zapisków Błękitnej Skały oraz w komentarzach do gong’anów 21, 23, 28, 29, 48 Congrong lu
Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.
- 33/6. Dajian Huineng (638–713)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 37/10. Longtan Chongxin (bd)
- 38/11. Deshan Xuanjian (780–865)
- 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)
- 40/13. Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen
- 40/13. Xuansha Shibei (835–908)
- 41/14. Luohan Guichen (867–928)
- 42/15. Fayan Wenyi (884–958) szkoła fayan
- 41/14. Luohan Guichen (867–928)
- 40/13. Baofu Congzhan (zm. 928) miał 26 spadkobierców
- 41/14. Shangu Xingchong (bd)
- 41/14. Longtan Ruxin (bd)
- 41/14. Baoci Wenqin (bd)
- 41/14. Yanshou Hulin (bd)
- 42/15. Guizong Daoquan (zm. 985)
- 41/14. Zhaoqing Wendeng (884–972)
- 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)
- 38/11. Deshan Xuanjian (780–865)
- 37/10. Longtan Chongxin (bd)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
Pojawia się w Zapiskach Błękitnej Skały w przypadkach: 8, 23, 76, 91 i 95 oraz w Zapiskach Wielkiego Spokoju w przypadku 71.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mizuno Kōgen identyfikuje go jako Guina Zhijinga, spadkobiercę mistrza Lumena Chuzhena.
- ↑ Mizuno Kōgen identyfikuje go jako Shimena Yuna, spadkobiercę mistrza Shimena Huichego. Ishii Mitsuo utożsamia go z Daguanem Zhiyunem (906–969), spadkobiercę mistrza Fayana Wenyi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Albert Welter. Monks, Rulers, and Literati. s. 104.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 275–278. ISBN 0-86171-163-7.
- Albert Welter: Monks, Rulers, and Literati. The Political Ascendancy of Chan Buddhism. Oxford: Oxford University Press, 2006, s. 399–401. ISBN 0-19-517521-2.