Basidiobolus ranarum
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Basidiobolus ranarum |
| Nazwa systematyczna | |
| Basidiobolus ranarum Eidam Beitr. Biol. Pfl. 4: 194 (1886) [1885] | |
.jpg)
Basidiobolus ranarum Eidam – gatunek grzybów z typu sprzężniaków (Zygomycota)[1]. Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt ludzi i zwierząt[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Basidiobolus, Basidiobolaceae, Incertae sedis, Basidiobolales, Incertae sedis, Zygomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1886 r. Michael Emil Eduard Eidam na odchodach żaby trawnej (Rana temporaria) i żaby Rana oxyrrhina w Niemczech[1]. Synonimy:
- Basidiobolus haptosporus Drechsler 1947
- Basidiobolus haptosporus var. meristosporus (Drechsler) Sriniv. & Thirum. 1967
- Basidiobolus haptosporus var. minor Sriniv. & Thirum. 1967
- Basidiobolus heterosporus Sriniv. & Thirum. 1967
- Basidiobolus meristosporus Drechsler 1955[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Basidiobolus ranarum występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[4]. W Polsce jego występowanie po raz pierwszy podano w 1967 r. na ziemi, w dorosłych postaciach muchówek z rodziny Limaniidae i Tipulidae[5].
Gatunek ten występuje w rozkładającej się roślinności oraz na odchodach gadów i płazów i przypuszczalnie jest normalnym składnikiem flory jelitowej tych zwierząt. Normalnie jest saprotrofem, ale może też być pasożytem[2]. W 1927 roku I. Levisohn wykrył go w jelitach ropuch i salamander[6]. W 1971 roku Nickerson i Hutchison po raz pierwszy wyizolowali go ze zwierząt wodnych, co sugeruje, że B. ranarum może przetrwać w wielu różnych niszach ekologicznych[7].
Znaczenie chorobotwórcze[edytuj | edytuj kod]
Basidiobolus ranarum u gadów i płazów rzadko powoduje chorobę, ale gdy to nastąpi, może ona przybrać rozmiary epidemii. W 1956 roku Joe i in. w Indonezji opisali pierwsze cztery przypadki wywołanej przez niego choroby (zygomykozy) u ludzi. Od tego czasu zgłoszono setki przypadków tej infekcji[8]. Najczęściej grzyb ten występuje jako czynnik wywołujący grzybicę podskórną (konidiobolomykoza), szczególnie u chłopców w wieku poniżej dziesięciu lat. Objawy chorobowe pojawiają się najczęściej na kończynach, pośladkach i kroczu. Infekcje żołądkowo-jelitowe są bardzo rzadkie u ludzi. Opisano też infekcję tym patogenem u konia oraz u psów[2].
Jak dotąd, choroby wywołane przez Basicdiobolus ranarum znane są tylko z regionów o klimacie tropikalnym i subtropikalnym, głównie w Afryce i Azji[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-28] (ang.).
- ↑ a b c G.S. Hoog, Atlas of clinical fungi [online], Mycobank, 2000, s. 1–1126 [dostęp 2022-11-27].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-27] (ang.).
- ↑ Występowanie Basidiobolus ranarum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-27].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Ida Levisohn, Beitrag zur Entwichlungsgeschichte und Biologie von Basidiobulus ranarum Eidam, „Jahrb.”, 66, 1927, s. 513–555.
- ↑ Max A. Nickerson, James A. Hutchison, The Distribution of the Fungus Basidiobolus ranarum Eidam in Fish, Amphibians and Reptiles”, „American Midland Naturalist”, 86 (2), 1971, s. 500, DOI: 10.2307/2423642, ISSN 0003-0031, JSTOR: 2423642.
- ↑ L.K.Joe i inni, Basidiobolus ranarum as a cause of subcutaneous mycosis in Indonesia, „Archives of Dermatology”, 74 (4), 1956, s. 378–83, DOI: 10.1001/archderm.1956.01550100046008., PMID: 13361511.
- ↑ J.I. Okafor i inni, A Basidiobolus ssp. and its association with reptiles and amphibians in Southern Florida, „Medical Mycology”, 22 (1), 1984, s. 47–51, DOI: 10.1080/00362178485380081, ISSN 1369-3786.