Bateria Lindemann
Bateria Lindemann – niemiecka bateria artylerii nadbrzeżnej umieszczona nad kanałem La Manche, w okolicy miasta Sangatte, na zachód od Calais.
Zbudowana w 1942 roku, była jedną z trzech najsilniej uzbrojonych baterii na Wale Atlantyckim. Umieszczono tu trzy działa kalibru 406 mm typu C/34, przeniesione ze zlikwidowanej baterii Schleswig-Holstein zbudowanej w latach 1940-41 w okolicy Helu[1]. Dwie pozostałe baterie uzbrojone w takie działa znajdowały się w Norwegii – bateria Theo w Trondenes[2] niedaleko Harstad i na wyspie Engeløya jako bateria Dietl.
Pierwotnie nazwa baterii brzmiała Grossdeutschland, ale we wrześniu 1942 nadano jej imię Ernsta Lindemanna, ostatniego dowódcy pancernika Bismarck.
Załogę baterii stanowili żołnierze 244 MAA (Marine-Artillerie-Abteilung – Batalionu Artylerii Morskiej). Dowódcą był Kapitänleutnant Werner Lokau[3].
Bateria była zaprojektowana jako obiekt mogący funkcjonować samodzielnie. Miała własną elektrownię, dwa niezależne ujęcia wody ze zbiornikami, a nawet szpital z salą operacyjną i łóżkami dla 38 pacjentów. Wszystkie obiekty były gazoszczelne i klimatyzowane. Działa umieszczono w potężnych żelbetonowych schronach. Przed atakiem z lądu zabezpieczały baterię pola minowe, drut kolczasty i 18 stanowisk karabinów maszynowych, rowy i stalowe zapory przeciwczołgowe. Zainstalowano też kilkanaście stanowisk lekkich i ciężkich dział przeciwlotniczych. Dla zmylenia alianckich obserwatorów na wschód od baterii, na zewnątrz umocnień, zbudowano fałszywe stanowiska artylerii przeciwlotniczej[4].
W czasie dwóch lat aktywności bojowej bateria wystrzeliła 2450 pocisków (1242 do statków na Kanale La Manche, 593 na angielskie porty, 235 na miasto Dover, 186 na brytyjskie baterie nadbrzeżne i 194 do niezarejestrowanych celów[3].
4 września 1944 pocisk z alianckiego działa kolejowego uszkodził działo nr 2. 21 września po zmasowanym nalocie bombowców zniszczeniu uległo drugie działo. Ostatecznie bateria umilkła 26 września 1944, kiedy zdobyli ją żołnierze 9 Kanadyjskiej Brygady Piechoty[4].
W latach 80. XX w., w czasie budowy tunelu pod kanałem La Manche część obiektów baterii została zniszczona, a reszta zasypana zwałami ziemi wydobywanej z budowanego tunelu[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marcin Dudek Schleswig-Holstein czyli helskie działa Navarony, Stowarzyszenie "Przyjaciele Helu", seria Zeszyty Helskie
- ↑ The 16" Batteries - Vågsfjord krigshistorie [online], adolfkanonen.com [dostęp 2018-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-11] (ang.).
- ↑ a b Stephen J. Zaloga The Atlantic Wall (1) France, Osprey Publishing seria Fortress
- ↑ a b John Reed The Cross-Channel guns, seria After the battle
- ↑ Naval Gun Battery Lindemann [online], www.battlefieldsww2.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).