Bawarski koń gorącokrwisty

Bawarski koń gorącokrwisty
Typ	koń gorącokrwisty
Pochodzenie	Niemcy
Ważne regiony hodowli	Bawaria: Ohlstadt-Schwaiganger
	Wymiary
Wysokość w kłębie	163 162-170 cm
Umaszczenie	najczęściej gniada i kasztanowa ; czasami kara i siwa
	Wzorce rasy
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Equus ferus caballus

Bawarski koń gorącokrwisty – jedna z nowoczesnych niemieckich ras koni sportowych^[1], dawniej ciężki koń roboczy^[1], współcześnie wysokiej jakości koń przeznaczony do ujeżdżenia i skoków^[2].

Historia

Tysiąc lat temu w dolinie rzeki Rott powstała rasa koni rottalerów^[1]. Były to koń roboczy i był on przodkiem dzisiejszych bawarskich koni gorącokrwistych^[2]. Do hodowli używano koni z hodowli hiszpańskich, węgierskiej i północnoniemieckiej^[1]. Zwierzęta przeznaczane były do celów dworskich i wojskowych^[1]. Brały udział również w wyprawach krzyżowych^[2], gdzie były chwalone i porównywane do konia fryzyjskiego^[2]. W XVI wieku rasę tę systematycznie hodowano w klasztorach w Hornbach i Wörschweiler^[2]. Jednocześnie trwała hodowla koni zimnokrwistych do prac ziemnych^[1]. Rok 1754 uważa się za datę powstania obecnego konia, gdy urząd hodowlany w Monachium zapoczątkował regularną hodowlę^[1]. Również w tym czasie zaczęły powstawać stadniny państwowe. W XVIII wieku rasa została udoskonalona przez sprowadzone z Anglii ogiery ras Cleveland Bay i Normandzki cob^[2]. Pod koniec XIX wieku zostały skrzyżowane z oldenburgiem^[2] i była to podstawa do hodowli współczesnego konia wyścigowego^[2]. Dzięki zastosowaniu domieszki pełnej krwi, ciężki Rottaler stał się nieco lżejszym, ale wciąż potężnie zbudowanym koniem o wysokości 1,63 m^[2]. Po II wojnie światowej^[1] w celu rozwinięcia hodowli gorącokrwistych koni sportowych zaczęto wykorzystywać również ogiery mające wysoką wartość hodowlaną z innych rejonów Niemiec^[1]. Nazwa Rottaler nie jest używana od lat 60. XX wieku^[2], a nowoczesny bawarski koń gorącokrwisty jest atrakcyjnym koniem w lisim kolorze dawnego konia^[2].

Opis

Konie tej rasy podobne są do koni hanowerskich^[1], oraz do belgijskiego konia gorącokrwistego^[2]. Mają średniej wielkości głowę oraz dobrze osadzoną szyję^[1]. Kłąb tych koni jest wyraźnie zaakcentowany, a łopatki ustawione ukośnie^[1]. Bawarskie konie gorącokrwiste posiadają głęboką i szeroką klatkę piersiową^[1]. Część lędźwiowa kręgosłupa oraz grzbiet są mocne, a kończyny krótkie, silne i mocne^[1]^[2]. Zad tych koni jest ściśnięty. W kłębie mają od 162 do 170 cm^[1], typowo 163 cm^[2].

Cechy

Konie te cechuje poprawna mechanika poruszania się oraz znakomita skoczność. Nadają się do ujeżdżania i skoków na poziomie międzynarodowym^[2]. Konie bawarskie ochoczo pracują i są wytrzymałe. Na ogół są to zwierzęta o spokojnym temperamencie.

Umaszczenie

Bawarski koń gorącokrwisty posiada najczęściej maść gniadą lub kasztanowatą, czasami też karą lub siwą^[1]. W Niemczech kolor ten nazywa się mianem Fuchsfarbe – kolor lisi^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v Haller 2001 ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Edwards 2000 ↓.

Bibliografia

Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2001, s. 47. ISBN 83-7073-121-X.
Elwyn Hartley Edwards: Enzyklopädie der Pferde. München: Dorling Kindersley, 2000, s. 145. (niem.).

[CITEREFHaller2001-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v Haller 2001 ↓.

[CITEREFEdwards2000-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Edwards 2000 ↓.

[1]

[2]