Berezów (Suchedniów)
51°02′01″N 20°50′28″E/51,033611 20,841111| Dzielnica Suchedniowa | |
.JPG) Dworek „Kałamarzyk” z I połowy XIX wieku przy ulicy Berezów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Suchedniowa |
1 stycznia 1956 |
| SIMC |
0948383 |
| Populacja (1943) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu skarżyskiego  | |
Położenie na mapie gminy Suchedniów  | |
Położenie na mapie Suchedniowa  | |
| 51°02′01″N 20°50′28″E/51,033611 20,841111
| |
Berezów – dzielnica miasta Suchedniowa w woj. świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim. Dawniej samodzielna wieś i ośrodek przemysłowy od XVII wieku. Obecnie zakłady przemysłu ceramicznego „Marywil” przy ulicy Sportowej. Dzielnica jest punktem początkowym 
niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego do Suchedniowa, przez rezerwat przyrody Kamień Michniowski.
W Berezowie znajduje się przystanek PKP na trasie Kielce–Skarżysko-Kamienna, w miejscu gdzie ma swój początek niebieski szlak turystyczny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Berezów w latach 1867–1954 należał do gminy Suchedniów w powiecie kieleckim w guberni kieleckiej. W II RP przynależał do woj. kieleckiego, gdzie 2 listopada 1933 wraz z wsią Jędrów utworzył gromadę o nazwie Berezów w gminie Suchedniów[1].
Podczas II wojny światowej włączony do Generalnego Gubernatorstwa, nadal jako gromada w gminie Suchedniów, licząca 713 mieszkańców[2].
Po wojnie w województwa kieleckim, jako jedna z 20 gromad gminy Suchedniów[3] W Berezowie mieściła się po wojnie siedziba gminy Suchedniów[4].
W związku z reformą znoszącą gminy jesienią 1954 roku, Berezów włączono do nowo utworzonej gromady Suchedniów[5]
1 stycznia 1956 gromadę Suchedniów zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla, przez co Berezów stał się integralną częścią Suchedniowa[6]. 18 lipca 1962 osiedlu Suchedniów nadano status miasta, przez co Berezów stał się obszarem miejskim[7].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Młyn z XIX wieku oraz zachowana grobla i zarys dawnego stawu. W okresie międzywojennym młyn był własnością Herlingów-Grudzińskich. To właśnie tu wychował się Gustaw Herling-Grudziński. Obok młyna obelisk i tablica pamiątkowa poświęcona pisarzowi.
- Drewniany dworek z XIX wieku tzw. kałamarzyk. Kryty gontem, z dwuspadowym dachem.
Warto także zobaczyć halę sportową i stadion MKS Orlicz Suchedniów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kielecki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 28, poz. 183
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: według stanu na z dnia 1 VII 1952 r.
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
- ↑ Uchwała Nr 13c/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu kieleckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
- ↑ Dz.U. z 1955 r. nr 45, poz. 299
- ↑ Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188
