Bertil von Wachenfeldt
| ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1909 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 września 1995 | |||||||||||||||
| Wzrost |
188 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Johan Bertil Karl von Wachenfeldt (ur. 4 marca 1909 w Storvik, zm. 30 września 1995 w Göteborgu[1]) – szwedzki lekkoatleta, sprinter, medalista mistrzostw Europy.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. W wieku 19 lat wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie w sztafecie 4 × 400 metrów, która w składzie: Björn Kugelberg, von Wachenfeldt, Erik Byléhn i Sten Pettersson zajęła w finale 4. miejsce[1][2].
Na pierwszych mistrzostwach Europy w 1934 w Turynie von Wachenfeldt wywalczył dwa brązowe medale: w biegu na 400 metrów (ustanowił wówczas rekord Szwecji czasem 48,0) i w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Sven Strömberg, Pelle Pihl, Gustaf Ericson i von Wachenfeldt na ostatniej zmianie)[3].
Odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie, a szwedzka sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Strömberg, Per-Olof Edfeldt, Olle Danielsson i von Wachenfeldt zajęła w finale 5. miejsce[1][2].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1938 w Paryżu (sztafeta biegła w składzie: Lars Nilsson, Carl-Henrik Gustafsson, Börje Thomasson i von Wachenfeldt), a w finale biegu na 400 metrów zajął 6. miejsce[4].
Był mistrzem Szwecji w biegu na 400 metrów w 1935 i 1938[5]. Trzykrotnie ustanawiał rekord Szwecji na tym dystansie do wyniku 47,8 (7 września 1937 w Sztokholmie) i również trzykrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów (do czasu 3:13,0 9 sierpnia 1936 w Berlinie)[6]. Był także rekordzistą Szwecji w biegu na 300 metrów i w biegu na 500 metrów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bertil von Wachenfeldt [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-24] (ang.).
- ↑ a b Bertil von Wachenfeldt [online], Szwedzki Komitet Olimpijski [dostęp 2017-06-27] (szw.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, 360 i 362 [dostęp 2015-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, 363 i 366 [dostęp 2015-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ a b Stora Grabbar 51-100 (nr 84) [online] [dostęp 2015-01-31] (szw.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 32 i 208 język = en. ISBN 978-83-62033-30-0.