Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1938
| Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1938 Championnats d'Europe d'athlétisme 1938 (fr.) Leichtathletik-Europameisterschaften 1938 (de.) |
|||
| Mistrzostwa Europy w lekkoatletyce | |||
|
|||
 |
|||
| Termin | 3-5 września 1938 (mężczyźni) 17-18 września 1938 (kobiety) |
||
| Liczba ekip | 23 | ||
| Liczba sportowców | 352 | ||
| Liczba konkurencji | 32 | ||
| Obiekt rozgrywek | Stade Olympique Yves-du-Manoir Praterstadion |
||
II Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce odbyły się w dwóch europejskich metropoliach. Zawody mężczyzn zorganizowano w Paryżu we Francji w dniach 3-5 września 1938 roku na Stadionie Olimpijskim, zaś zawody kobiet zostały przeprowadzone w dniach 17-18 września 1938 r. na Praterstadion w Wiedniu, należącym w tym czasie do Trzeciej Rzeszy. Rozegrano zawody w trzydziestu dwóch konkurencjach – osiemnastu biegowych, trzynastu technicznych i jednym wieloboju. Po raz pierwszy w mistrzostwach uczestniczyły kobiety. Były to jedyne mistrzostwa Europy w lekkiej atletyce, podczas których zorganizowano oddzielne zawody kobiece w innym mieście. Klasyfikację medalową wygrała reprezentacja Trzeciej Rzeszy.
Spis treści
Przebieg zawodów[edytuj]
Reprezentacja III Rzeszy zdominowała rywalizację podczas Mistrzostw zdobywając dwanaście złotych medali i trzydzieści dwa medale w ogóle. Kolejne miejsca w klasyfikacji zajęły ekipy Wielkiej Brytanii (cztery złota i osiem medali w ogóle) i Szwecji (trzy złota i trzynaście medali w ogóle). Drugi z gospodarzy, Francja, zdobył jedynie trzy medale, po jednym z każdego kruszcu.
Podczas rywalizacji mężczyzn w Paryżu do najważniejszych wydarzeń należą: złoty medal Brytyjczyka Donalda Finlaya i nowy rekord Europy w biegu na 110 metrów przez płotki, dwa złote medale i nowe rekordy mistrzostw Holendra Martinusa Osendarpa na dystansach 100 i 200 metrów, złoto rekordzisty świata Sydneya Woodersona w biegu na 1500 metrów oraz dominacja fińskich zawodników w biegach długich (złote medale Taisto Mäkiego na 5000 metrów, Ilmari Salminena na 10 000 metrów i Väinö Muinonena w maratonie), co potwierdziło reputacji tzw. latających Finów.
W rywalizacji kobiet w Wiedniu, największy sukces osiągnęła Polka Stanisława Walasiewicz, która zdobyła cztery medale: dwa złota na 100 i 200 metrów oraz dwa srebra w skoku w dal i w sztafecie 4 × 100 metrów. Włoszka Claudia Testoni zdobyła złoto w biegu na 80 metrów przez płotki i ustanowiła na tym dystansie nowy rekord świata czasem 11,6 sekund. Poza tymi wynikami zawody zostały zdominowane przez zawodniczki z III Rzeszy, które zdobyły łącznie piętnaście z dwudziestu siedmiu medali. Pomiędzy innymi medalistkami znalazła się Holenderka Fanny Blankers-Koen, późniejsza mistrzyni i multimedalistka olimpijska, dla której był to pierwszy sukces w zawodach międzynarodowych. W skoku wzwyż złoto początkowo zdobyła Niemka Dora Ratjen, lecz gdy odkryto, że jest mężczyzną zdyskwalifikowano ją oficjalnie z powodu naruszeń zasad amatorstwa, a mistrzostwo przyznano ostatecznie Węgierce Ibolyi Csák.
Państwa uczestniczące[edytuj]
Według nieoficjalnych podsumowań, w zawodach wzięło udział 350 sportowców reprezentujących dwadzieścia trzy drużyny narodowe. Jest to o dwóch zawodników mniej niż w raporcie oficjalnym[1]. W nawiasach podano liczbę zawodników w reprezentacjach narodowych.
|
|
|
Wyniki[edytuj]
Mężczyźni[edytuj]
Konkurencje biegowe[edytuj]
Konkurencje techniczne[edytuj]
| Konkurencja: |  Złoto: |
Wynik |  Srebro: |
Wynik |  Brąz: |
Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) |
 Kurt Lundqvist |
1,97 m |  Kalevi Kotkas |
1,94 m | Lauri Kalima |
1,94 m |
| Skok o tyczce (szczegóły) |
 Karl Sutter |
4,05 m CR | Bo Ljungberg |
4,00 m |  Pierre Ramadier |
4,00 m |
| Skok w dal (szczegóły) |
Wilhelm Leichum |
7,65 m CR |  Arturo Maffei |
7,61 m | Luz Long |
7,56 m |
| Trójskok (szczegóły) |
Onni Rajasaari |
15,32 m CR | Jouko Norén |
14,95 m |  Karl Kotratschek |
14,73 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) |
 Aleksander Kreek |
15,83 m CR | Gerhard Stöck |
15,59 m | Hans Woellke |
15,52 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) |
Willy Schröder |
49,70 m | Giorgio Oberweger |
49,48 m | Gunnar Bergh |
48,72 m |
| Rzut młotem (szczegóły) |
Karl Hein |
58,77 m CR | Erwin Blask |
57,34 m | Oscar Malmbrant |
51,23 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) |
Matti Järvinen |
76,87 m CR | Yrjö Nikkanen |
75,00 m |  József Várszegi |
72,78 m |
Wieloboje[edytuj]
| Konkurencja: | Złoto: |
Wynik | Srebro: |
Wynik | Brąz: |
Wynik |
| Dziesięciobój (szczegóły) |
Olle Bexell |
6870 pkt. CR |  Witold Gerutto |
6661 pkt. |  Josef Neumann |
6444 pkt. |
Kobiety[edytuj]
Konkurencje biegowe[edytuj]
| Konkurencja: | Złoto: |
Czas | Srebro: |
Czas | Brąz: |
Czas |
| 100 m (szczegóły) |
Stanisława Walasiewicz |
11,9 CR | Käthe Krauß |
12,0 |  Fanny Blankers-Koen |
12,0 |
| 200 m (szczegóły) |
Stanisława Walasiewicz |
23,8 CR | Käthe Krauß |
24,4 | Fanny Blankers-Koen |
24,9 |
| 80 m przez płotki (szczegóły) |
Claudia Testoni |
11,6  |
Lisa Gelius |
11,7 | Catherina ter Braake |
11,8 |
| 4 × 100 m (szczegóły) |
III Rzesza
|
46,8 CR | Polska
Anna Jadwiga Gawrońska |
48,2 | Włochy
Maria Alfero |
49,4 |
Konkurencje techniczne[edytuj]
| Konkurencja: | Złoto: |
Wynik | Srebro: |
Wynik | Brąz: |
Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) |
Ibolya Csák |
1,64 m CR | Nelly van Balen Blanken |
1,64 m | Feodora zu Solms |
1,64 m |
| Skok w dal (szczegóły) |
Irmgard Praetz |
5,88 m CR | Stanisława Walasiewicz |
5,81 m | Gisela Voss |
5,47 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) |
Hermine Schröder |
13,29 m CR | Gisela Mauermayer |
13,27 m | Wanda Flakowicz |
12,55 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) |
Gisela Mauermayer |
44,80 m CR | Hildegard Sommer |
40,95 m | Paula Mollenhauer |
39,81 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) |
Lisa Gelius |
45,58 m CR | Susi Pastoors |
44,14 m | Luise Krüger |
42,49 m |
Tabela medalowa[edytuj]
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | III Rzesza |
12 | 11 | 9 | 32 |
| 2. | Finlandia |
5 | 3 | 3 | 11 |
| 3. |  Wielka Brytania |
4 | 2 | 2 | 8 |
| 4. | Szwecja |
3 | 4 | 6 | 13 |
| 5. | Polska |
2 | 3 | 1 | 6 |
| 6. | Holandia |
2 | 2 | 4 | 8 |
| 7. | Włochy |
1 | 4 | 3 | 8 |
| 8. | Francja |
1 | 1 | 1 | 3 |
| Węgry |
1 | 1 | 1 | 3 | |
| 10. | Estonia |
1 | 0 | 1 | 2 |
| 11. |  Belgia |
0 | 0 | 1 | 1 |
 Norwegia |
0 | 0 | 1 | 1 | |
| Szwajcaria |
0 | 0 | 1 | 1 |
Przypisy
- ↑ European Athletics Championships Zürich 2014 - STATISTICS HANDBOOK (ang.). european-athletics.org. [dostęp 13 sierpnia 2014].
Bibliografia[edytuj]
- European Championships 1934 - 2002 (ang.)
- 2nd European Athetics Championships, 1938 (ang.). [dostęp 2016-02-09].
