Berzelianit

Berzelianit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Cu2Se
Twardość w skali Mohsa	2,0
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość minerału	6,65–7,0 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	srebrzystobiała, ołowianoszara (szybko ciemnieje)
Połysk	metaliczny

Berzelianit – minerał zawierający selen, należy do gromady siarczków i pokrewnych kruszców. Występuje rzadko.

Minerał znany od 1832 r. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Jönsa Jacoba Berzeliusa (1779–1848), który był jego odkrywcą.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj występuje w cienkich skupieniach dendrytowych i masach ziemistych. Jest nieprzezroczysty. Rozpuszcza się w stężonym kwasie azotowym. Poznany w paragenezie z innymi selenkami. Teoretycznie zawiera 61,62% Cu; zwykle zawiera troszeczkę Ag.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Minerał pochodzenia hydrotermalnego. Współwystępuje z kruszcami miedzi i selenu. Tworzy wrostki w klockmannicie.

Miejsca występowania:

Na świecie: Niemcy – Harz, Szwecja – w żyłach kalcytowych Skrikerum, Argentyna.
W Polsce: rozpoznany w Kletnie na Dolnym Śląsku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE, Warszawa 1993.
A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne Warszawa 1965.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]