Bialski Dukt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bialski Dukt na południowym zboczu Płoski

Bialski Dukt – górska droga leśna[1] w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich, w gminie Stronie Śląskie (powiat kłodzki)[2].

Przebieg i opis[edytuj | edytuj kod]

Droga leśna w Sudetach Wschodnich, w Górach Bialskich, prowadząca przez teren Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Bialski Dukt łączy Nowy Gierałtów z Wielkim Rozdrożem[3]. Droga o długość 7,8 km pokonuje różnicę wzniesień ok. 300 m. Jest to leśna droga trawersująca zbocza Płoski, Czernicy i Jawornika Kobylicznego, z której w kilku miejscach otwiera się widok na południową część gór Bialskich i Złotych. Bialski Dukt odchodzi od drogi lokalnej Stronie ŚląskieBielice na poz. 676 m n.p.m., we wschodniej części Nowego Gierałtowa, do Wielkiego Rozdroża dochodzi na poziomie 978 m n.p.m. Bielski Dukt zwany jest też Czarnogórskim Traktem. W przeszłości droga nosiła nazwę niem. Moltke Strasse.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Drogę wybudowano w latach 1883–1903 jako jedną z leśnych dróg w dobrach klucza strońskiego należącego do królewny Marianny Orańskiej. W przeszłości droga miała znaczenie dla lokalnego przemysłu leśnego i ruchu turystycznego, służyła głównie jako droga do wywózki drewna, pozyskiwanego na terenie Gór Bialskich.

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • Nazwę drogi Czarnogórski Dukt w miejsce ogólnie stosowanych nazw dróg w Górach Bialskich w 1983 r. wprowadził K.R. Mazurski[4].
  • Nadawanie w przeszłości nazw drogom leśnym wiązało się z polityką leśników, którzy poszczególne dukty rozróżniali na podstawie nazw.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik geografii turystycznej Sudetów Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. redakcja Marek Staffa. T. 16: Karkonosze. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 55. ISBN 83-7005-341-6.
  2. Zmiany nazw dróg i ścieżek na Ziemi Kłodzkiej po II w.ś., s. 64.
  3. Dukt na mapie GCM.
  4. Zmiany nazw dróg i ścieżek na Ziemi Kłodzkiej po II w.ś. s. 61 przyp.8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]