Płoska (Góry Bialskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płoska
Ilustracja
Widok od strony południowo-zachodniej ze zbocza północnego Jawornickiej Kopy. Płoska na ostatnim planie.
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Wschodnie
Góry Bialskie

Wysokość

1035[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Płoska”
Ziemia50°16′23,88″N 16°58′40,80″E/50,273300 16,978000

Płoska (niem. Platzen Berg)[2] – szczyt o wysokości 1035 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Bialskich, w Sudetach Wschodnich.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie leży w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 1,6 km, na północny zachód od południowej granicy małej wioski Bielice i 3,1  km na północ od szczytu Rudawiec[3].

Fizjografia[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i niewielkim szczycie, charakteryzujące się wyraźnie podkreślonymi zboczami, ponacinanymi licznymi dolinami górskich potoków, nieregularną rzeźbą i urozmaiconym ukształtowaniem[1]. Leży w całości na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wyrasta w grzbiecie odchodzącym od Czernicy w kierunku wschodnim i ma postać wydłużonej kopuły na kierunku (W-E), o spłaszczonej powierzchni szczytowej i dość stromo opadających zboczach: wschodnim, południowym i północnym. Zachodnie zbocze wąskim, prawie płaskim pasem grzbietowym minimalnie opada w stronę niewielkiego siodła, przechodząc w zbocze wyższego o 48 m wzniesienia Czernica[1]. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźnie podkreślona część szczytowa czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich[1]. Jego szczyt i zbocza pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie[1].

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie w całości porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego[1]. Pod koniec XX wieku dotknęły je zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach; obecnie w miejscach częściowo zniszczonego drzewostanu porasta świerkowy młodnik.

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • Na wschodnim zboczu Płoski znajduje się rozległe blokowisko skalne, w większości porośnięte lasem.
  • Na tymże wschodnim zboczu znajduje się Kresowe źródło, z którego bierze początek Kresowy Potok, dopływ Białej Lądeckiej[1].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez szczyt Płoski prowadzi szlak turystyczny żółty szlak turystyczny z Bielic do Stronia Śląskiego przez Przełęcz Dział[1].
Wzniesienie zaliczane jest do "Tysięczników Ziemi Kłodzkiej"[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 258. ISBN 83-7005-341-6.
  2. Rozporządzenie M A P z dnia 28 maja 1949 r. str.8 poz.102
  3. Wzniesienie na map cz.
  4. Tysięczniki

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]