Biłećke (rejon połoński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biłećke
Білецьке
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

połoński

Data założenia

1740

Powierzchnia

1,1 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


481
437,27 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3843

Kod pocztowy

30543

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Biłećke”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Biłećke”
Ziemia49°53′55″N 27°22′52″E/49,898611 27,381111

Biłećke (ukr. Білецьке, pol. Bieleckie, Bieleck) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie połońskim, położona nad rzeką Derewiczką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1583 roku Bieleckie należało do włości książąt Ostrogskich. W połowie XVII wieku było własnością Anny Aloizy z książąt Ostrogskich, żony hetmana Jana Karola Chodkiewicza. W XIX w. stanowiło własność Żurakowskich. Pod koniec XIX w. właścicielami byli Maria Ostaszewska, córka Adama Ostaszewskiego i Marii z Żurakowskich, i jej stryj Józef Żurakowski.[1]

Dawniej wieś należała do parafii Ostropol w dekanacie Żytomierz[2]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego należała do gminy kustawieckiej.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bieleck (Bieleckie), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 139. W tym samym czasie do tych samych Marii Ostaszewskiej i Józefa Żurakowskiego należała wieś Ferdynandów albo Ferdynandówka:Ferdynandów (Ferdynandówka), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 476.
  2. Parafie guberni Wołyńskiej. www.szlachta.com.pl. [dostęp 2013-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
  3. Bieleckie. www.wolhynia.com. [dostęp 2013-12-09].
  4. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 856.
  5. Prokop Sas Szlachta zagrodowa (broszura)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]