Przejdź do zawartości

Bitwa nad rzeką Altą 1019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa nad rzeką Altą 1019
Wojna Wołodymyrowiczów
Ilustracja
Bitwa pod Altą (1019). (Miniatura kroniki Radziwiłłów).
Czas

1019

Miejsce

Rzeka Alta

Terytorium

Obwód kijowski

Wynik

Zwycięstwo Jarosława Marego

Dowódcy
Światopełk I Przeklęty Jarosław I Mądry
brak współrzędnych

Bitwa nad rzeką Alta, stoczona w 1019 roku, była kluczowym starciem w walce o władzę nad Kijowem po śmierci Włodzimierza I Wielkiego. Starcie to miało miejsce między armiami Światopełka I Przeklętego, wspieranego przez Pieczyngów, a Jarosławem I Mądrym. Po intensywnych i krwawych walkach, Jarosław odniósł zwycięstwo, zmuszając Światopełka do ucieczki. Zwycięstwo Jarosława umocniło jego pozycję jako władcy Kijowa, podczas gdy klęska Światopełka zakończyła jego próby zdobycia tronu[1].

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Światopełk I Przeklęty, po zgromadzeniu znacznych sił z pomocą Pieczyngów, wyruszył na spotkanie z Jarosławem I Mądrym[1]. Jarosław, również dążący do konfrontacji, skierował swoje wojska na spotkanie z przeciwnikiem. Przed bitwą, jak podaje Latopis Radziwiłłowski modlił się, wzywając Boga do pomsty za krew swojego brata, odwołując się do biblijnej historii o Kainie i Ablu[1]. Prosił również duchy swoich poległych braci o wsparcie. Bitwa rozpoczęła się w piątek rano. Obie armie starły się w intensywnej walce, która trwała przez cały dzień. Pole bitwy szybko pokryło się krwią, a walczący wielokrotnie ścierali się ze sobą. Po ciężkich zmaganiach Jarosław odniósł zwycięstwo, zmuszając Światopełka do ucieczki[1].

Podczas odwrotu Światopełk został zaatakowany przez demona(Latopis Radziwiłłowski nie podaje co to było dokładnie), co spowodowało jego fizyczne osłabienie[1]. Opis ucieczki Światopełka w Latopisie Radziwiłłowskim: Nie mogąc utrzymać się na koniu, był niesiony na noszach przez swoich towarzyszy do Brześcia. W trakcie ucieczki, Światopełk w panice nawoływał swoich ludzi do dalszego biegu, obawiając się pościgu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Latopis Radziwiłłowski, Радзивилловская летопись, Кёнигсбергская летопись, Nieznane 1450, ISBN 0.