Bitwa pod Jiuliancheng

Bitwa pod Jiuliancheng

Wojna chińsko-japońska (1894–1895)
Mapa okolic Jiuliangcheng: R. Ngaeho – rz. Ai, Antung – Dandong, Wijiu – Unjŏn (Korea Płn.)
Czas	24–26 października 1894
Terytorium	Rzeka Jalu na granicy koreańsko-mandżurskiej
Wynik	zwycięstwo wojsk japońskich
Strony konfliktu
Japonia Chiny
Dowódcy
Aritomo Yamagata Song Jiang
Straty
33 zabitych 108 rannych ponad 500 zabitych
Położenie na mapie Korei Północnej miejsce bitwy
Położenie na mapie Chin miejsce bitwy
40°13,2′N 124°30,6′E

Bitwa pod Jiuliancheng – starcie zbrojne, które miało miejsce w trakcie wojny chińsko-japońskiej, stoczone pomiędzy armią japońską a chińską. Bitwa czasami jest nazywana bitwą nad rzeką Yalu, co jest często mylące ze względu na to, że w tym samym miejscu i pod tą właśnie nazwą rozegrała się bitwa w trakcie wojny rosyjsko-japońskiej.

Bitwa

Ukiyo-e autorstwa Fukushima Toshimitsu, przedstawiające forsowanie Yalu po moście pontonowym

Po zwycięstwie w bitwie morskiej u ujścia Jalu, 17 września 1894 roku, i pobiciu lądowych sił chińskich pod Pjongjangiem, Japończycy de facto zapanowali nad Półwyspem Koreańskim. Lotne kolumny w ciągu tygodnia przemaszerowały 200 km i dotarły nad Jalu w pościgu za Chińczykami.

Armia chińska ustanowiła jednak silną pozycję obronną wzdłuż rzeki Jalu. Generał Song Jiang dysponował ok. 25 tys. żołnierzy w pięćdziesięciu obozach; najsilniejsze, liczące ponad sto szańców i okopów, były umocnienia koło granicznego miasta Jiuliancheng. Song, wyszkolony według zachodnich standardów, rozmieścił artylerię górską, tak że kryła ona ogniem przeprawy przez rzekę, umocnił swoje centrum na wzgórzu Hushan koło miasta, a mandżurską kawalerię pozostawił jako szybki, mobilny obwód.

Na rozkaz głównodowodzącego 1. Armii japońskiej, gen. Yamagaty Aritomo, 24 października niewielki oddział (kilka kompanii 18. pułku piechoty, dwa działa i oddział kawalerii) został wysłany, by zajść przeciwnika z flanki. Wydzielony oddział dowodzony przez płk. Sato przekroczył rzekę ok. 15 km powyżej Jiuliancheng i zmusił do odwrotu chiński batalion, zdobywając dwa działa, kosztem jednego rannego (Chińczycy stracili ok. 20 ludzi), a następnie ustanowił pozycję wzdłuż rzeki Ngaeho (chiń. Ai He).

W nocy Japończycy zbudowali most pontonowy w miejscu normalnie niemożliwym do przeprawy i o świcie 25 października przekroczyli rzekę, rozpoczynając szturm na Hushan od frontu i ze skrzydła, korzystając z wsparcia artylerii ustawionej na południowym brzegu rzeki. W zaciętym boju odrzucili chińskie posiłki zdążające z Jiuliancheng (ok. 3 tys. piechoty i kawalerii) i w południe zdobyli wzgórze i jego fortyfikacje. Przez resztę dnia i do popołudnia dnia następnego podciągali posiłki do szturmu na miasto.

26 października o 16.30 oddziały japońskie uderzyły na fortyfikacje miejskie, przy zaskakująco słabym oporze. Po wdarciu się na mury, Japończycy zorientowali się, że armia chińska wycofała się w nocy, pod osłoną lekkich oddziałów pozorujących (Chińczycy prawdopodobnie obawiali się wzięcia w kleszcze przez 2. Armię japońską, która lądowała na Półwyspie Liaotuńskim). Japończycy mieli otwartą drogę do Mandżurii, ponadto w ich ręce wpadły wielkie zapasy, które znaczne ułatwiły im zimową kampanię 1894/95: 66 dział, 35 tys. granatów artyleryjskich, 3300 karabinów, ponad 3 mln nabojów, ponad 10,5 tys. koku (ok. 1,9 mln litrów) ryżu i innych zbóż oraz ok. 211 mln drobnych chińskich monet. Inne źródła podają nawet 74 działa, 4395 karabinów, ponad 36 tys. granatów i 4,3 mln naboi karabinowych.

Japończycy stracili 1 oficera i 32 żołnierzy zabitych oraz 108 żołnierzy i oficerów rannych. Pochowali 495 chińskich żołnierzy, ale straty chińskie były prawdopodobnie nieco większe. Znaczna część armii chińskiej uległa rozproszeniu i Japończycy bez problemu zdobyli sąsiednie umocnione miasta Andong (obecnie Dandong) i Fenghuangcheng.