Bitwa pod Melitene (1100)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Melitene
Wyprawy krzyżowe
Ilustracja
Malatya (Melitene)
Czas

1100 rok

Miejsce

Malatya, Turcja

Terytorium

Turcja

Wynik

Zwycięstwo Turków

Strony konfliktu
Księstwo Antiochii Daniszmendydzi
Dowódcy
Boemund z Tarentu Daniszmend Ghazi
Siły
nieznane nieznane
Straty
większość zginęła nieznane
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
38,350000°N 38,300000°E/38,350000 38,300000

W bitwie pod Melitene w 1100 roku walczyli ze sobą krzyżowcy z księstwa Antiochii, dowodzeni przez Boemunda I i Turcy prowadzeni przez Daniszmendydę Ghaziego. Po utworzeniu księstwa Antiochii przez Boemunda, władca ten, zagrożony przez Bizancjum i muzułmanów, szukał sojuszników wśród cylicyjskich Ormian.

W 1100 roku jeden z ormiańskich władców, Gabriel z Melitene, wezwał Boemunda na pomoc przeciwko atakującym go Turkom. Książę Antiochii, widząc w interwencji szansę na rozszerzenie swych wpływów, zgodził się wyruszyć ze swymi hufcami pod Melitenę. Jego wojska wpadły jednak w pułapkę zastawioną przez Daniszmendydę Ghaziego. Większość łacinników zginęła[1], innych wzięto do niewoli, nielicznym udało się uciec. Wśród poległych znaleźli się między innymi ormiańscy biskupi Maraszu i Antiochii. Do niewoli zaś trafił sam Boemund i kilku innych znacznych rycerzy jak na przykład Ryszard z Salerno. Wyswobodzenie Boemunda było celem części krzyżowców, biorących udział w krucjacie roku 1101[2]. Bitwa przyczyniła się do wzrostu prestiżu Ghaziego, któremu jako pierwszemu udało się pokonać krzyżowców.

Mimo porażki księstwo Antiochii zbytnio nie ucierpiało, przede wszystkim dzięki interwencji hrabiego Edessy, Baldwina, któremu udało się nawet obronić Melitenę (choć w 1101 roku i tak padła łupem Daniszmendydów)[3]. Regentem sprawującym rządy pod nieobecność Boemunda został Tankred. Ostatecznie książę Antiochii odzyskał wolność w 1103 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Eggenberger, David, An Encyclopedia of Battles, Wydawnictwo Dover, 1985, s. 272.
  2. Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych. Królestwo Jerozolimskie i frankijski wschód 1100-1187, tom 2, Książnica, 2009, s. 29.
  3. Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych. Królestwo Jerozolimskie i frankijski wschód 1100-1187, tom 2, Książnica, 2009 s. 18.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eggenberger, David, An Encyclopedia of Battles, Wydawnictwo Dover, 1985.
  • Runciman Steven, Dzieje wypraw krzyżowych. Królestwo Jerozolimskie i frankijski wschód 1100-1187, tom 2, Książnica, 2009.