Biwak Zapałowicza
Biwak Zapałowicza – maleńka, nieco podmokła polanka (obecnie już mocno zarastająca i trudna do identyfikacji) na północnych stokach masywu Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim[1].
Leży wprost pod przełęczą Brona, nieco poniżej górnej granicy lasu, na wysokości ok. 1300 m. Tuż powyżej tej polanki rosły kiedyś cztery potężne świerki (do dziś ostał się tylko jeden zwany Świerkiem Zapałowicza[2]). Pod nimi lubili (według miejscowych podań) raczyć się winem i dzielić łupy zdobyte na orawskiej stronie dawni zbójnicy babiogórscy. W. Midowicz podaje, że jeszcze do końca XIX w. można było tu ujrzeć stertę potłuczonych butelek po winie. Od Biwaku Zapałowicza odgałęział się Przechód Poszukiwaczy Skarbów – droga trawersująca północnymi stokami Małej Babiej Góry wiodąca do jaskini Złotej Studni[3].
Nazwa miejsca pochodzi od nazwiska wybitnego przyrodnika badającego w latach 70. XIX w. florę babiogórską, Hugona Zapałowicza, który lubił w tym miejscu biwakować w trakcie swych wypraw botanicznych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Władysław Midowicz (red.), Mała Encyklopedia Babiogórska, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 1992, s = 52-53, oclc = 749244498, ISBN 83-85557-04-0
- ↑ Stanisław (1952- ). Figiel, Beskid Żywiecki : przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2006, ISBN 83-89188-59-7, OCLC 749851899.
- ↑ Władysław Midowicz, Szlaki Babiej Góry, wyd. I, Zakład Wydawniczo – Propagandowy PTTK, 1979.