Boiken
.jpg) Owoce odmiany Boiken | |
| Rodzaj | |
|---|---|
| Gatunek | |
| Pochodzenie | |
Boiken (cs. Boikovo, fr. Pomme Boiken, de. Boikenapfel) – odmiana uprawna jabłoni domowej pochodzenia niemieckiego, po raz pierwszy odmiana ta została opisana w 1828 roku. Spotykana najczęściej w okolicach Bremy[1]. W Polsce była powszechnie uprawiana w wielu rejonach, obecnie rzadziej spotykana[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo rośnie umiarkowanie, tworzy dość luźną koronę z gałęziami wyrastającymi prawie pod kątem prostym od pnia i przewodników. Owocuje bardzo obficie, odmiana dość wytrzymała na mróz, nie znosi gleb ciężkich i mokrych, dobrze znosi suszę[3][1].
- Owoc
- Średniej wielkości lub duży, kulistostożkowaty, przy kielichu jest lekko żebrowany, na dole ścięty, twardy i ciężki. Skórka gruba, zielona lub zielonawożółta, z rzadka pokryta brązowymi przetchlinkami, w dotyku jest tłusta. Czasami owoce mają delikatny, czerwony rumieniec. Miąższ biały, zielonkawy jest ścisły, jędrny, kwaskowaty, średnio soczysty. Szypułka zgięta, wystaje lekko ponad zagłębienie szypułkowe – szerokie, lekko ordzawione[3][2].
Rozwój[edytuj | edytuj kod]
Odmiana wchodzi w okres owocowania w 5 lub 6 roku od posadzenia. Owocuje bardzo obficie, najczęściej przemiennie, ze skłonnością do owocowania corocznego[2][3].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Owoce są gotowe do zbioru pod koniec października. Do spożycia nadają się w styczniu. Dobrze trzymają się na drzewie, dobrze znoszą transport. W dobrych warunkach przechowują się do czerwca, jednak w przechowalni czasami ulegają oparzeliźnie powierzchniowej[2].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Boiken ma wszechstronne zastosowanie – doskonale nadaje się do spożycia na surowo, do przetworów domowych, jak i do przerobu przemysłowego. Odmiana jest polecana na kompoty[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Rejman, Atlas jabłek, PWRiL, Warszawa 1967