Bolesław Ławrynowicz
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1892 |
| Data i miejsce śmierci |
12 marca 1971 |
| Wyznanie |
rzymskokatolickie |
| Kościół |
katolicki |
| Prezbiterat |
|
Bolesław Ławrynowicz (łot. Boļeslavs Lavrinovičs; ur. 23 grudnia 1892 koło Krasławia, zm. 12 czerwca 1971 w Dyneburgu) – łotewski ksiądz rzymskokatolicki, działacz mniejszości polskiej na Łotwie w dwudziestoleciu międzywojennym.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1922–1923 był proboszczem w Istrze[1], od 1935 do 1942 i w latach 1946–1963 w Vārkawie[2]. Pełnił również posługę w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Dyneburgu. Działał na rzecz mniejszości polskiej w przedwojennej Łatgalii. Był liderem frakcji polskiej w Radzie Miasta Dyneburga. W 1931 wystawił odrębną polską listę w wyborach do Sejmu, za co spotkał go ostracyzm środowiska polonijnego.
Został pochowany na Cmentarzu Rzymskokatolickim w Dyneburgu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (red.) ks. Edward Walewander, Polacy na Łotwie, Lublin 1993, ISBN 83-228-0300-1
- Biogram na stronach Biblioteki Krasławskiej (łot.)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Istra, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 307.
- ↑ Warkan, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 956.