Borys Eitingon
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
fabrykant |
| Wyznanie | |
| Krewni i powinowaci | |
Borys Eitingon (1877 w Orle[1] lub Orszy[2], zm. 6 lipca 1932 w Wiedniu)[2][3] – łódzki fabrykant pochodzenia żydowskiego, brat bliźniak Nahuma Eitingona.
życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec był kupcem, prowadzącym interesy w Moskwie i Orszy[2]. Borys Eitingon w młodości odebrał zarówno wykształcenie świeckie, jak i uczył się w chederze[1]. Po zakończonej edukacji, początkowo pracował w przedsiębiorstwie handlowym swojego ojca oraz prowadził firmę handlową w Moskwie[2].
Po przybyciu do Łodzi, pracował w firmie „Stiller i Bielszowski”. W 1903 usamodzielnił się i z Dyninem[1] założył własną fabrykę wyrobów włókienniczych. Przedsiębiorstwo rozwijało się intensywnie do I wojny światowej, po której wybuchu je zamknął i wyjechał z rodziną do Moskwy, gdzie założył nowe przedsiębiorstwa włókiennicze i futrzane. W wyniku rewolucji październikowej powrócił w 1919 roku do Łodzi, inwestując zdobyty w Rosji majątek[2] w fabrykę Towarzystwa Akcyjnego „Winkler, Gaertner, Borman”, tworząc spółkę firmową[4] i rozpoczynając wraz z bratem, Nahumem, produkcję tkanin bawełnianych w ramach firmy „N. Eitingon i S-ka”[2], w której Borys został wiceprezesem[1]. Bracia sprowadzili do fabryki maszyny i rozwinęli produkcję, stając się prężnie rozwijającym przedsiębiorstwem[2]. W 1922 została przekształcona Włókienniczą Spółkę Akcyjną „N. Eitingon i Ska”[2] o kapitale 100 milionów marek polskich[2]. W 1926 spółka Eitingonów przejęła przędzalnię bawełny Bera Wachsa, a w 1927 także Zygmunta Richtera, osiągając w 1928 kapitał akcyjny o wartości 10 mln zł i zatrudniając około 1100 robotników[4].
Poza prowadzeniem z bratem fabryki włókienniczej Eitingon był również radcą Izby Przemysłowo-Handlowej, prezesem Łódzkiego Banku Depozytowego[1][2], członkiem Agencji Żydowskiej[1][2], założycielem i prezes Zarządu i członkiem honorowym Stowarzyszenia Kupców miasta Łodzi, współtwórcą łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej oraz kartelu przędzalniczego, w którym pełnił funkcję członka zarządu[2], był członkiem zarządu Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Polsce, prezesem zarządu Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Opieki nad Sierotami, członkiem Łódzkiego Automobil-Klubu[5], a także członkiem Łódzkiego Towarzystwa Pielęgnacji Chorych „Bikur Cholim”[6]. Był także propagatorem rozwoju Gdyni i jej portu, przez który drogą morską sprowadzał bawełnę do Łodzi[1].
Borys Eitingon wiosną 1932 wyjechał do Wiednia w związku z zaleceniem mu przez lekarza kuracji zdrowotnej, podczas której zmarł 6 lipca 1932 roku[2]. Został pochowany na starym cmentarzu żydowskim w obrębie Cmentarza Centralnego w Wiedniu[7].
Po jego śmierci, w latach 30. XX w. rodzinna firma przejęła pabianickie przedsiębiorstwo Rudolfa Kindlera, osiągając w 1935 kapitał akcyjny o wartości 18 mln zł i zatrudniając około 3,5 tysiąca robotników, będąc jednocześnie 4 koncernem na polskim rynku włókienniczym pod względem wartości produkcji. Po wybuchu II wojny światowej przedsiębiorstwo Eitingonów zostało przejęte przez Niemców, a po wojnie przekształcono je w Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Stanisława Dubois[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g B. P. Borys Eitingon, „Ilustrowana Republika” (187), bc.wbp.lodz.pl, 8 lipca 1932 [dostęp 2023-09-30].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m B.p. Borys Eitingon, „Głos Kupiectwa” (15/16), bc.wbp.lodz.pl, 1 sierpnia 1932 [dostęp 2023-09-30].
- ↑ Zgon prezesa Borysa Eitingona, „Ilustrowana Republika” (186), bc.wbp.lodz.pl, 7 lipca 1932 [dostęp 2023-09-30].
- ↑ a b c Kazimierz Badziak, Włókienniczy koncern Eitingonów w II Rzeczypospolitej, „Rocznik Łódzki”, 1985.
- ↑ nekrolog, „Ilustrowana Republika” (188), bc.wbp.lodz.pl, 9 lipca 1932 [dostęp 2023-10-01].
- ↑ nekrolog, „Głos Poranny” (188), bc.wbp.lodz.pl, 9 lipca 1932 [dostęp 2023-10-01].
- ↑ Boris Eitingon 8 July 1932 w BillionGraves GPS Headstones | BillionGraves [online], billiongraves.com [dostęp 2023-09-30].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fotografia nagrobka Borysa Eitingona na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.