Kusonóżka Emilii

Kusonóżka Emilii
	Brachypelma emilia
	(White, 1856)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	ptasznikowate
Rodzaj	kusonóżka
Gatunek	kusonóżka Emilii
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kusonóżka Emilii^[2] (Brachypelma emilia) – gatunek średniej wielkości ptasznika zamieszkującego Meksyk i Panamę.

Występowanie

Zamieszkuje Meksyk i Panamę^[3].

Wygląd i rozmiary

Jest to jeden z najmniejszych gatunków z rodzaju Brachypelma^[3].

długość ciała: 6–7 cm^[3]
rozpiętość odnóży: 13–15 cm^[3]

Dorosły

Karapaks jest różowopomarańczowy z czarnym trójkątem, skierowanym w stronę opistosomy^[3]. Opistosoma (potocznie odwłok) czarna, owłosiona czerwonymi włoskami^[3]. Odnóża ciemnoszare, jedynie golenie bladoróżowe^[3].

Młody

Młody osobnik jest różowy z ciemną plamką na odwłoku, a kolory dorosłe zaczynają się pojawiać przy około 4-5 wylince^[3].

Zachowanie i jad

Jest to bardzo łagodny pająk, bardzo rzadko przejawiający agresję^[3]. Pająk ten zaniepokojony wyczesuje włoski parzące^[3]. Mimo spokojnego usposobienia, należy unikać brania go na ręce^[3]. Jad tego gatunku jest słaby^[3].

Długość życia

Samice żyją około 20 lat, samce umierają po 1-2 latach od ostatniej wylinki^[3]. Samce rosną nieco szybciej od samic^[3].

Hodowla

Terrarium

Dorosły wymaga terrarium o wymiarach 30/20/20 cm (dł./szer./wys.)^[3]. Podłożem może być torf lub substrat kokosowy o warstwie około 10 cm^[3]. Warto umieścić w nim miseczkę z wodą, konar, kamienie lub połówkę orzecha kokosowego^[3]. Można dla ozdoby używać sztucznych roślin (żywe mogą zostać wykopane przez pająka)^[3].

Warunki

Optymalna temperatura to 25-27 stopni Celsjusza, a wilgotność powinna być utrzymywana na umiarkowanym poziomie (50-60%)^[3].

Żywienie

Gatunek ten nie sprawia problemów w karmieniu^[3]. Młodym można podać larwy mącznika (ważne, by się nie zakopały), natomiast starsze osobniki i dorosłe mogą być karmione świerszczami, karaczanami i szarańczami^[3].

Przypisy

↑ Brachypelma emilia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Awikularia, Brachypelma emilia [online], Terrarium, 23 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-05] (pol.).

[iucn-1] Brachypelma emilia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Szymańskietal-2] Dominik M.D.M. Szymański Dominik M.D.M. i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 2025, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).

[:0-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Awikularia, Brachypelma emilia [online], Terrarium, 23 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-05] (pol.).

[1]

[2]

[3]