Brahim Asloum
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1979 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
junior musza | |||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||
| Liczba walk |
26 | |||||||||
| Zwycięstwa |
24 | |||||||||
| Przez nokauty |
10 | |||||||||
| Porażki |
2 | |||||||||
| Remisy |
0 | |||||||||
| Nieodbyte |
0 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Brahim Asloum (ur. 31 stycznia 1979 w Bourgoin-Jallieu) – francuski bokser pochodzący z Algierii, były zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii junior muszej (do 108 funtów), złoty medalista z igrzysk olimpijskich w Sydney.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
W 2000 zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w kategorii papierowej. Na turnieju olimpijskim pokonał kolejno Mohameda Rezkallę (12:3), Briana Vilorię (6:4), Kima Ki-suka (12:8) i Maikro Romero (13:12), a w finale Rafaela Zozano (23:10)[1].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Na zawodowstwo przeszedł w styczniu 2001. W listopadzie 2003, w swojej czternastej walce, pokonał byłego mistrza świata WBO w kategorii muszej, Jose Lopeza Bueno i zdobył tytuł zawodowego mistrza Europy. 8 listopada 2004, w walce eliminacyjnej WBA, pokonał dwukrotnego mistrza świata tej organizacji w kategorii słomkowej, Noela Arambuleta. W marcu 2005 po raz drugi pokonał Bueno (nokaut w trzeciej rundzie), a w grudniu tego samego roku przegrał na punkty pojedynek z mistrzem świata WBA, Lorenzo Parrą (Francuz w drugiej rundzie był liczony)[2].
W 2006 stoczył dwa zwycięskie pojedynki – m.in. z Rafaelem Lozano, brązowym medalistą z igrzysk olimpijskich w Atlancie i srebrnym z Sydney (w finale tej imprezy Lozano przegrał właśnie z Asloumem).
10 marca 2007 niepowodzeniem zakończyła się dla Aslouma druga próba zdobycia tytułu mistrza świata – przegrał na punkty z mistrzem WBO, Omarem Andrésem Narváezem[3]. 8 grudnia 2007, w swoim trzecim podejściu, udało mu się wywalczyć pas mistrzowski – pokonał na punkty mistrza WBA w kategorii junior muszej, Juana Carlosa Reveco[4].
Przez ponad szesnaście miesięcy Asloum nie stoczył ani jednej walki, w związku z czym federacja WBA ogłosiła go „mistrzem w zawieszeniu” (Champion in Recess). Ostatecznie 27 kwietnia 2009 stoczył pojedynek z Humberto Poolem, nokautując rywala już w trzeciej rundzie[5]. Stawką walki nie był jednak tytuł mistrza świata WBA.
6 września 2009 roku ogłosił zakończenie kariery[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 27.Olympic Games – Sydney, Australia – September 17-30 2000. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ boxrec.com. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Narvaez beats Asloum, retains WBO flyweight title. ESPN.com. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Brahim Asloum champion du monde. lefigaro.fr. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ Gabriel F. Cordero: Asloum resurfaces, wins!. fightnews.com. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Christian Chataignier: Asloum to hang up gloves. fightnews.com, 2017-03-19. [dostęp 2009-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
1968–2008: do 48 kg, 2012: do 49 kg
