Bramkowa teoria bólu
Bramkowa teoria bólu – teoria według której każdy impuls nerwowy informujący o bólu musi najpierw przejść przez pewien punkt w rdzeniu kręgowym (Róg tylny rdzenia – łac. cornu posterius), który decyduje czy impuls ma zostać przesłany dalej, czy nie. Jeżeli na drodze impulsu bólowego znajduje się inny silniejszy, ten pierwszy może nie dotrzeć do mózgu i zostać nieodczytany. Teorią tą można wyjaśnić zmniejszenie się bólu podczas masowania jednego miejsca na ciele i ustępowaniu jego w drugim miejscu. Teoria ta przyczyniła się do późniejszego odkrycia endorfin – naturalnych opioidów występujących w ludzkim ciele.
Teorię tę przedstawił Ronald Melzack w 1965 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Cash: Psychologia dla bystrzaków. Septem, 2007, s. 71. ISBN 978-83-246-1231-4.
