Brigitte Heinrich
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1941 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1987 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, działaczka lewicowa |
| Alma Mater |
Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem |
| Stanowisko |
posłanka do Parlamentu Europejskiego (1984–1987) |
| Partia |
Brigitte Heinrich (ur. 29 czerwca 1941 we Frankfurcie nad Menem, zm. 29 grudnia 1987 tamże) – niemiecka polityk i działaczka lewicowa, posłanka do Parlamentu Europejskiego II kadencji, agentka wschodnioniemieckiego wywiadu Stasi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiowała ekonomię na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. Od 1966 do 1967 była rzecznikiem lewicowej organizacji studenckiej Sozialistischer Deutscher Studentenbund. W latach 70. wyjechała na Bliski Wschód, później była nauczycielem na macierzystym uniwersytecie w zakresie stosunków międzynarodowych i członkiem parlamentu uczelnianego[1][2].
W tym okresie nawiązała kontakt z organizacjami terrorystycznymi, m.in. Czerwonymi Brygadami[3]. 26 listopada 1974 została aresztowana wraz z 15 osobami w ramach akcji po zamordowaniu Güntera von Drenkmanna i śmierci Holgera Meinsa. Jako jedyna z tej grupy znajdowała się w zamknięciu przez kilka miesięcy, wypuszczono ją ze względu na zły stan zdrowia. Później powróciła na studia we Frankfurcie nad Menem, w 1978 opublikowała też pamflet poświęcony swojemu aresztowaniu. Od 1980 pracowała dla berlińskiego „Die Tageszeitung”. W tym samym roku została skazana na 1,5 roku więzienia za udział w siatce przemytniczej (prowadzonej przez jej znajomą Petrę Krause)[4]. Wyszła z zakładu karnego pod koniec 1983, przy czym w tym okresie wypuszczano ją na codzienne przepustki[1][2].
W 1984 zdobyła mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego z listy Zielonych. Przystąpiła do Grupy Tęcza, należała m.in. do Komisji ds. Praw Kobiet, Komisji ds. Rozwoju i Współpracy oraz Komisji ds. Kwestii Politycznych[5]. Zmarła nagle w trakcie kadencji 29 grudnia 1987 na zawał serca[6].
Kwestia współpracy ze Stasi[edytuj | edytuj kod]
W 1981 związała się z prawnikiem Klausem Croissantem, także agentem Stasi. Od 1982 za jego namową była agentką pod pseudonimami „Taler” i „Beate Schäfer”, informowała służby o swoich współpracownikach z gazety oraz działaczach antyrządowych w NRD. Swoją kandydaturę do Europarlamentu także konsultowała z oficerami Stasi, informując ich o posłach jej frakcji[1][2]. Informacje o agenturalnej działalności Heinrich ujawniono po upadku NRD[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adams Jefferson: Historical Dictionaries of Intelligence and Counterintelligence. Scarecrow Press, 2009, s. 171–172. ISBN 978-0810855434.
- ↑ a b c Brigitte Heinrich. lepsusuber.com, 11 lutego 2018. [dostęp 2021-05-22]. (niem.).
- ↑ Rossana Lucchesi: RAF und Rote Brigaden – Deutschland und Italien von 1970 bis 1985. Frank & Timme, 2013, s. 228. ISBN 978-3-86596-509-7.
- ↑ Petra Terhoever: Deutscher Herbst in Europa: Der Linksterrorismus der siebziger Jahre als transnationales Phänomen. Walter de Gruyter, 2013, s. 440–441. ISBN 978-3-486-85558-6.
- ↑ Brigitte Heinrich. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-05-22].
- ↑ Aufgelöst und hilflos. „Der Spiegel”, s. 35–38, 21 września 1992. ISSN 0038-7452.
- ↑ Klaus Marxen, Gerhard Werle: Spionage. T. 1: Strafjustiz und DDR-Unrecht: Dokumentation. Walter de Gruyter, 2004. ISBN 978-3-89949-080-0.