Bronisław Gancarz (weterynarz)

Bronisław Gancarz
Data i miejsce urodzenia	29 października 1912 ; Winniki
Data i miejsce śmierci	17 maja 2002 ; Wrocław
	profesor doktor nauk weterynaryjnych
	Specjalność: choroby wewnętrzne
Alma Mater	Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie
Doktorat	1949 – biologia ; Uniwersytet Wrocławski
Profesura	1960
	Odznaczenia

Bronisław Gancarz (ur. 29 października 1912 w Winnikach, zm. 17 maja 2002 we Wrocławiu) – polski profesor nauk weterynaryjnych.

Życiorys

Po ukończeniu w 1934 służby wojskowej, gdzie osiągnął stopień podchorążego rezerwy rozpoczął studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, w marcu 1939 uzyskał absolutorium. 30 sierpnia 1939 został zmobilizowany do wojska, dostał się do niewoli. Został uwięziony w Tarnopolu skąd 29 września zbiegł i przedostał się do Lwowa. Pomiędzy wrześniem 1942 a marcem 1943 pracował jako asystent naukowy w Państwowej Weterynaryjnej Pracowni Rozpoznawczej w Krakowie, a następnie powrócił do Lwowa, gdzie był zatrudniony na stanowisku asystenta naukowego w Katedrze Chorób Wewnętrznych Lekarsko-Weterynaryjnych Kursów Zawodowych. Po wkroczeniu Armii Czerwonej i reaktywowaniu działalności Akademii Medycyny Weterynaryjnej jako Instytutu Weterynarii został tam zatrudniony jako asystent w Katedrze Chorób Wewnętrznych, równocześnie pracował jako asystent w kierowanej przez prof. Wacława Moraczewskiego Katedrze Biochemii. W 1946 został wysiedlony ze Lwowa i zamieszkał we Wrocławiu i rozpoczął pracę jako starszy asystent w Katedrze Chorób Wewnętrznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, rok później objął etat adiunkta. Równocześnie od 1947 prowadził wykłady z biologii na kursie wstępnym na Politechnikę, w 1949 obronił pracę doktorską. W 1951 zmarł prof. Zygmunt Markowski, wówczas Bronisław Gancarz został mianowany zastępcą profesora, a rok później kierownikiem Katedry Chorób Wewnętrznych. W 1953 został wybrany na prodziekana i pełnił tę funkcję przez trzy lata, w międzyczasie odbył dwa staże w Budapeszcie. W 1954 uzyskał nominację na docenta, a w 1960 na profesora nadzwyczajnego. W 1958 odbył ośmiomiesięczny staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Tierärztliche Hochschule w Wiedniu. W 1962 został dziekanem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej i pełnił tę funkcję przez dwa lata, w 1983 przeszedł na emeryturę.

Dorobek naukowy

Dorobek naukowy Bronisława Gancarza obejmuje 87 pozycji, które były publikowane, należą do nich m.in. podręczniki akademickie:

Choroby układu trawiennego i przemiany materii zwierząt,
Choroby układu moczowego zwierząt,
Choroby układu oddechowego i krążenia,
Choroby układu nerwowego zwierząt.

Głównym przedmiotem badań naukowych były schorzenia morzyskowe koni i choroby przemiany materii u bydła.

Odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
Medal 10-lecia Polski Ludowej,
Odznaka 15-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska,
Medal Zasłużony Nauczyciel PRL,
Medal Zasłużony dla Wydziału Medycyny Weterynaryjnej.

Bibliografia

Nota biograficzna w "Dzieje studiów rolniczo-lasowych w ośrodku lwowsko-dublańskich w opracowaniu Tadeusza Wośkowskiego". Warszawa: Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego, 2011, s. 20. delta.cbr.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)]. ISBN 978-83-932996-0-7
"Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie" 12-18 listopada 2003. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Z załobnej karty, Głos uczelni Nr 109/2002, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu