Bruzda boczna mózgu
Bruzda boczna mózgu[1][2], szczelina Sylwiusza, szczelina boczna (łac. sulcus lateralis, fissura Sylvii, fissura lateralis) – w anatomii człowieka bruzda na powierzchni bocznej kresomózgowia, jedna z najlepiej widocznych tam struktur.
Bruzda boczna oddziela płat czołowy i płat ciemieniowy od płata skroniowego znajdującego się poniżej. Występuje w obu półkulach mózgu, lecz dłuższa jest w lewej półkuli. Stanowi jedną z najwcześniej wykształcających się bruzd w mózgowiu – pojawia się około 14 tygodnia życia płodowego[3].
Ma kilka rozgałęzień. Dwa najbardziej wyróżniające się to ramię wstępujące i ramię poziome, które oddzielają zakręt czołowy dolny. Szczelina boczna sąsiaduje również z zakrętem skroniowym poprzecznym, który zawiera pierwszorzędową korę słuchową. Uszkodzenie kory półkuli dominującej w pobliżu szczeliny może być przyczyną afazji, ponieważ sąsiaduje ona z wieloma strategicznymi ośrodkami odpowiedzialnymi za mowę – ośrodkiem Broki (44B), Wernickego (22B) oraz stykiem skroniowo-ciemieniowo-potylicznym (zakręty – kątowy i nadbrzeżny)[4].
Nazwa eponimiczna upamiętnia Franciscusa Sylviusa (1614–1672), profesora medycyny na uniwersytecie w Lejdzie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Henryk Spodnik, Mianownictwo anatomiczne polsko-angielsko-łacińskie, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2022, s. 299, ISBN 978-83-66960-76-3.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 299, ISBN 978-83-200-4203-0.
- ↑ Chi JG., Dooling EC., Gilles FH. Gyral development of the human brain.. „Annals of neurology”. 1 (1), s. 86–93, styczeń 1977. DOI: 10.1002/ana.410010109. PMID: 560818.
- ↑ Ryszard Józef Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 162-163. ISBN 978-83-7555-054-2.
