Kalloria pomarańczowa
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kalloria pomarańczowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Calloria urticae (Pers.) J. Schröt. ex Rehm Öst. bot. Z. 53(1): 13 (1903) | |
.jpg)
Kalloria pomarańczowa (Calloria urticae (Pers.) J. Schröt. ex Rehm) – gatunek grzybów z rodziny Calloriaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Calloria, Calloriaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w roku 1801 Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Tremella urticae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1903 r. Joseph Schröter i Heinrich Rehm[1].
Ma 11 synonimów. Niektóre z nich:
- Calloria neglecta (Lib.) B. Hein 1976
- Callorina fusarioides (Berk.) Korf 1971[2].
W 2024 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym nadała mu polską nazwę kalloria pomarańczowa (dla synonimu Calloria neglecta)[3].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Na powierzchni obumarłych łodyg pokrzywy tworzy niewielkie, galaretowate owocniki o średnicy około 1 mm. Są jednak dostrzegalne gołym okiem, gdyż występują w dużych ilościach nadając łodydze pomarańczową barwę. Po wysuszeniu tworzą na powierzchni łodygi pomarańczową błonkę. Po zwilżeniu wodą dość szybko z powrotem na powierzchni łodygi tworzą się owocniki. Proces takiego ich zasychania i odnawiania może nastąpić wielokrotnie. W owocnikach powstają worki wypełnione zarodnikami i śluzowatym płynem. W miarę dojrzewania zarodników wzrasta ciśnienie w worku i są one przez otwór worka wypychane na zewnątrz[4].
Owocniki mają kształt tarczowaty do soczewkowatego, średnicę 0,5–1 mm, są siedzące, a ich wykwity są bardzo mięsiste. Hymenium szorstkie, po wyschnięciu pomarańczowe, czerwonawe. Powierzchnia zewnętrzna i brzeg identyczne. Są jednobarwne, bez szczególnego zapachu i smaku[5].
Worki cylindryczno-maczugowate, ośmiozarodnikowe, 65–85–(95) x 7–10 µm z zarodnikami w dwóch rzędach. Parafizy nitkowate, rozwidlone, u góry pogrubione do 3 do 4 µm. Zarodniki cylindryczno-eliptyczne, gładkie, o wymiarach 11–15 × 3–4 µm, szkliste, z jedną przegrodą[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Calloria urticae głównie w Europie. Poza nią podano nieliczne miejsca jej występowania w azjatyckiej części Rosji i w Ameryce Północnej[6]. W Polsce po raz pierwszy stanowiska tego gatunku podał Stanisław Chełchowski w 1902 r. M.A. Chmiel w 2006 r. przytacza 8 stanowisk[7].
Grzyb saprotroficzny występujący na martwych łodygach pokrzywy zwyczajnej (Utica dioica)[7]. Zwykle występuje na górnej części łodygi pokrzywy[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-02-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-02-12] (ang.).
- ↑ Rekomendacja nr 3/2024 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2024-04-02].
- ↑ a b Plant of the Week – 19th April 2021 – Calloria neglecta [online], Botany in Scotland [dostęp 2022-02-12] (ang.).
- ↑ a b Calloria neglecta(Libert) B. Hein (1976) [online], Base de donnees mylogique [dostęp 2022-02-12] (fr.).
- ↑ Występowanie Calloria neglecta na świecie (mapa) [online], gbif [dostęp 2022-02-12] (ang.).
- ↑ a b Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, ISBN 978-83-89648-46-4.