Cathy Overton-Clapham

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cathy Overton-Clapham
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1969
Winnipeg

Obywatelstwo

Kanada

Informacje klubowe
Klub

St. Vital Curling Club, Winnipeg

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
Srebro
Brandon 1995
Złoto
Vernon 2008
Brąz
Swift Current 2010
Mistrzostwa świata juniorów
Brąz
Portage la Prairie 1990
Tournament of Hearts
Złoto
Calgary 1995
Brąz
Thunder Bay 1996
Brąz
Charlottetown 1999
Brąz
Prince George 2000
Złoto
St. John’s 2005
Srebro
London 2006
Brąz
Lethbridge 2007
Złoto
Regina 2008
Złoto
Victoria 2009
Złoto
Sault Ste. Marie 2010

Cathy Overton-Clapham (ur. 19 lipca 1969 w Winnipeg) – kanadyjska curlerka, mistrzyni świata z 2008, pięciokrotna mistrzyni kraju. Do sezonu 2009/2010 była wicekapitanem i trzecią w zespole Jennifer Jones.

W 1989 Overton-Clapham poprowadziła drużynę Manitoby do mistrzostwa Kanady juniorów i reprezentowała kraj na MŚJ 1990. Turniej w Portage la Prairie zakończyła zdobyciem brązowego medalu.

Rok później, jako trzecia u Kathie Allardyce, po raz pierwszy zakwalifikowała się do Tournament of Hearts. Ekipa Allardyce uplasowała się na 8. miejscu[1]. Do zawodów tej rangi powróciła w 1995 wraz z zespołem Connie Laliberte. Manitoba dotarła do finału i pokonała tam Albertę (Cathy Borst) 6:5[2]. Kanadyjki zdobyły srebrne medale MŚ 1995, w ostatnim meczu uległy Szwedkom (Elisabet Gustafson) 5:6.

Następny występ w rozgrywkach krajowych jako Team Canada Overton-Clapham zakończyła w półfinale, gdzie została pokonana 6:5 przez Otario (Marilyn Bodogh)[3]. Na tym samym miejscu kończyła swoje dwa późniejsze występy, w 1999 Manitoba przegrała z Kanadą (Cathy Borst) 4:10[4], a w 2000 z Kolumbią Brytyjską (Kelley Law) 6:7[5].

W sezonie 2000/2001 stworzyła własną drużynę, z którą doszła do finału prowincji 2003, gdzie przegrała na rzecz Barb Spencer. Rok później Overton-Clapham dołączyła do zespołu Jennifer Jones. Z nowym składem zdobyła swoje drugie mistrzostwo kraju pokonując w finale Jenn Hannę z Ontario 8:6. W Kanada przegrała mecz o brąz. Późniejszy występ Overton-Clapham w Scotties Tournament of Hearts 2006 zakończył się zajęciem 2. miejsca. Po roku reprezentacja Manitoby pokonana przez Kelly Scott odpadła w półfinale.

Rywalizacja w mistrzostwach Kanady w latach 2008–2010 kończyła się triumfami Jones. Zespół z Winnipeg pokonał w finałach Shannon Kleibrink, Marlę Mallett i Kathy O’Rourke. W trzech następnych występach Kanadyjki kwalifikowały się do play-offów. W 2008 przegrały pierwszy mecz z Chinkami (Wang Bingyu) 5:7, jednak po wygranym półfinale (9:8 przeciwko Moe Meguro) w meczu finałowym Jones zrewanżowała się Azjatkom, wynikiem 7:4 Cathy Overton-Clapham zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni świata. W 2009 Kanadyjki zajęły 4. miejsce przegrywając dwa mecze w fazie zasadniczej. Gdy w 2010 ponownie były gospodyniami przegrały 6:3 górny mecz przeciwko Niemkom (Andrea Schöpp) i 4:10 półfinał ze Szkotkami (Eve Muirhead). W mecz u o brązowy medal ekipa kanadyjska zwyciężyła nad Cecilią Östlund ze Szwecji.

22 kwietnia 2010, po zakończeniu sezonu, pozostałe zawodniczki z drużyny Jones ogłosiły, że Overton-Clapham w następnym sezonie nie będzie z nimi grać. Pozycję trzeciej zajęła Kaitlyn Lawes[6]. Cathy Overton-Clapham w sezonie 2010/2011 stworzyła swoją własną drużynę i wygrała Manitoba Scotties Tournament of Hearts 2011 pokonując w finale Chelsea Carey.

Overton-Clapham z wysokimi wygranymi w World Curling Tour przed Mistrzostwami Kanady 2011 była wysoko notowana. Reprezentantki Manitoby wygrały jednak tylko 4 mecze i sklasyfikowano je na 9. miejscu. Podczas mistrzostw odbył się pierwszy mecz przeciwko Jennifer Jones, który Overton-Clapham wygrała 8:6.

W sezonie 2013/2014 Cathy Overton-Clapham dołączyła do zespołu Crystal Webster, w którym grała na trzeciej pozycji.

Overton-Clapham trzykrotnie (1997, 2005 i 2009) bez sukcesów startowała w Canadian Olympic Curling Trials. Zespoły, w których grała zajmowały 7. i dwa razy 6. lokatę. Należy do wąskiego grona osób, które 5 razy sięgnęły po mistrzostwo Kanady, oprócz niej są to: Joyce McKee, Mary Anne Arsenault, Nancy Delahunt, Kim Kelly[7]. Tylko Colleen Jones zdobyła ten tytuł w sześciu turniejach.

Wielki Szlem[edytuj | edytuj kod]

Turniej[8] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2009/2010 2010/2011 2011/2012 2012/2013 2013/2014 2014/2015
Autumn Gold x W x W x W x x SF
Manitoba Lotteries F F QF F F SF x QF A*
Colonial Square ?* ?* ?* ?* A* A* x x A
Masters ?* ?* A* ?* A* x* x A W
Canadian Open
Players’ Championships W x W QF x F A x
Legenda
= turniej nie odbył się
A = nie uczestniczyła
x = nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo
* = turniej niezaliczany do cyklu Wielkiego Szlema

Nierozgrywane[edytuj | edytuj kod]

Turniej[8] 2006/2007 2007/2008 2008/2009 2009/2010 2010/2011
Wayden Transportation QF x W
Sobeys Slam x x SF

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

Czwarta Trzecia Druga Otwierająca
2014/2015 Amber Holland Cathy Overton-Clapham Sasha Carter Chelsey Matson
2013/2014 Crystal Webster Geri-Lynn Ramsay Samantha Preston
2012/2013 Cathy Overton-Clapham Jenna Loder Ashley Howard Breanne Meakin
2011/2012 Breanne Meakin Jenna Loder Ashley Howard
2010/2011 Leslie Wilson Raunora Westcott
2007/2010 Jennifer Jones Cathy Overton-Clapham Jill Officer Dawn Askin
2006/2007 Dana Allerton
2005/2006 Georgina Wheatcroft
2004/2005 Cathy Gauthier
2003/2004 Cathy Overton-Clapham Jill Thurston Kim Overton Jennifer Lamont-Penner
1998/2000 Connie Laliberte Cathy Overton-Clapham Debbie Jones-Walker Janet Arnott
1994/1996 Cathy Gauthier
STOH 1991 Kathie Allardyce Laurie Ellwood Jill Proctor
1989/1990 Cathy Overton Tracy Baldwin Carol Harvey Tracy Bush

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]