Cephalus and Procris
Cephalus and Procris – poemat szesnastowiecznego angielskiego poety Thomasa Edwardsa, opublikowany w 1595[1]. Utwór opowiada znaną z mitologii greckiej, zanotowaną przez Owidiusza[2], historię małżonków Cephalusa i Procris. W Cephalusie zakochała się bogini poranka Eos. Zazdrosna i zrozpaczona Procris uciekła do lasu. Cephalus pospieszył za nią. Kiedy się zdrzemnął, Procris podeszła, aby sprawdzić, czy nie leży razem z Eos. Kiedy Cephalus zbudził się i usłyszał szelest w krzakach, pomyślał, że to jakieś dzikie zwierzę i nieświadomie przebił żonę włócznią[2][3]. Utwór jest napisany wierszem jambicznym pięciostopowym, parzyście rymowanym (heroic couplet)[4][5]. Tylko kończące utwór Przesłanie (L'envoy) jest napisane wierszem jambicznym trójstopowym ujętym w strofy ośmiowersowe rymowane abcabcdd.
- Faire and bright Cynthia, Joves great ornament,
- Richly adorning nightes darke firmament,
- Scoured amidst the starry Canapie
- Of heavens celestiall governement, well nie
- Downe to the ever over-swelling tide,
- Where old Oceanus was wont t'abide,
- At last began to crie, and call amaine,
- Oh what is he, my love so long detaines !
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arthur F Kinney, David W Swain (red): Tudor England: An Encyclopedia. books.google.pl. s. 235. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ a b Cephalus and Procris. mythencyclopedia.com. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ Cephalus and Procris. cephalusprocris.weebly.com. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ John Everett Bird: Producing (and Reproducing) Poetic Identity in Thomas Edward's Narcissus, w: Dialogism and Lyric Self-fashioning: Jacob Blevins (red.), Bakhtin and the Voices of a Genre. books.google.pl. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ heroic couplet, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-01-14] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Thomas Edwards: Cephalus and Procris, w: Elizabethan Minor Epics. Edited with Introduction by Elizabeth Story Donno. Archive.org, 1963. s. 155-179. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).