Cerkiew św. Łukasza w Tročanach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Łukasza
Chrám svätého evanjelistu Lukáša
701-256/1 z dnia 03.03.1963[1]
cerkiew filialna
Ilustracja
Widok od strony prezbiterium
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Miejscowość

Tročany

Wyznanie

greckokatolickie

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowackiego

Parafia

Parafia Bardejov

Wezwanie

św. Łukasza

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Tročany, cerkiew”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Tročany, cerkiew”
Ziemia49°10′54,1″N 21°19′15,9″E/49,181694 21,321083

Cerkiew św. Łukasza w Tročanach – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1739 w Tročanach.

Należy do parafii Bardejov[2], dekanatu Bardejów w archieparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego. Od 1968 posiada status Narodowego Zabytku Kultury.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew wzniesiono w 1739 na miejscu starszej. Była kilkakrotnie remontowana, między innymi w 1897, 1933 i 1968,

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, orientowana, trójdzielna. Prezbiterium zamknięta prostokątnie, szersza kwadratowa nawa i niewielki babiniec otoczony słupami wieży. Wieża konstrukcji słupowej nad babińcem o ścianach zbieżnych ku górze, tworzących nad wejściem frontowym szeroki okap wsparty na słupach z mieczami, zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Dachy kryte gontem, nad nawą namiotowy zwieńczony hełmem stożkowym, a nad prezbiterium kalenicowy, trójspadowy. Portal zachodni prowadzący do babińca o wykroju spłaszczonego liścia.

Wewnątrz stropy o przekroju trapezu w nawie i ścięte płasko kolebkowe w prezbiterium. Wyposażenie wnętrza pochodzi z różnych okresów. W prezbiterium ołtarz główny z ikoną Zdjęcia z Krzyża z XVIII w. Ikonostas nietypowy: brak rzędu prazdników, a rząd Deesis i proroków namalowany na jednym kawałku płótna co jest rozwiązaniem rzadko spotykanym. Najstarszą ikoną ikonostasu w jest umieszczony ponad carskimi wrotami Mandylion z końca XVI w. Pozostałe ikony przegrody ikonostasowej pochodzą z XVII i XVIII w. W nawie i babińcu znajduje się jeszcze kilka innych pojedynczych ikon.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, ss. 266, 267 ISBN 978-83-62460-12-0

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]