Cerkiew św. Łukasza w Tročanach
nr rej. 701-256/1 z dnia 03.03.1963[1] | |||||||||||
cerkiew filialna | |||||||||||
Widok od strony prezbiterium | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia |
Parafia Bardejov | ||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Słowacji | |||||||||||
Położenie na mapie kraju preszowskiego | |||||||||||
49°10′54,1″N 21°19′15,9″E/49,181694 21,321083 |
Cerkiew św. Łukasza w Tročanach – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1739 w Tročanach.
Należy do parafii Bardejov[2], dekanatu Bardejów w archieparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego. Od 1968 posiada status Narodowego Zabytku Kultury.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew wzniesiono w 1739 na miejscu starszej. Była kilkakrotnie remontowana, między innymi w 1897, 1933 i 1968,
Architektura i wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, orientowana, trójdzielna. Prezbiterium zamknięta prostokątnie, szersza kwadratowa nawa i niewielki babiniec otoczony słupami wieży. Wieża konstrukcji słupowej nad babińcem o ścianach zbieżnych ku górze, tworzących nad wejściem frontowym szeroki okap wsparty na słupach z mieczami, zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Dachy kryte gontem, nad nawą namiotowy zwieńczony hełmem stożkowym, a nad prezbiterium kalenicowy, trójspadowy. Portal zachodni prowadzący do babińca o wykroju spłaszczonego liścia.
-
Elewacja frontowa
-
Widok ogólny
-
Zwieńczenie wieży nad nawą
Wewnątrz stropy o przekroju trapezu w nawie i ścięte płasko kolebkowe w prezbiterium. Wyposażenie wnętrza pochodzi z różnych okresów. W prezbiterium ołtarz główny z ikoną Zdjęcia z Krzyża z XVIII w. Ikonostas nietypowy: brak rzędu prazdników, a rząd Deesis i proroków namalowany na jednym kawałku płótna co jest rozwiązaniem rzadko spotykanym. Najstarszą ikoną ikonostasu w jest umieszczony ponad carskimi wrotami Mandylion z końca XVI w. Pozostałe ikony przegrody ikonostasowej pochodzą z XVII i XVIII w. W nawie i babińcu znajduje się jeszcze kilka innych pojedynczych ikon.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, ss. 266, 267 ISBN 978-83-62460-12-0