Poliśke

Poliśke Поліське
Opuszczony budynek administracyjny
Państwo	Ukraina
Obwód	kijowski
Rejon	poleski
Obecnie	miejscowość opuszczona
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego Poliśke
Położenie na mapie Ukrainy Poliśke
51°14′27,269″N 29°23′13,110″E
Portal Ukraina

Poliśke (ukr. Поліське) – dawne osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, nad rzeką Uż, dawna siedziba administracyjna rejonu poleskiego.

Pierwotnie miejscowość nazywała się Chabne (ukr. Хабне; ros. Хабное), w czasach radzieckich w 1934 roku została przemianowana na Kahanowyczi Perszi (ukr. Кагановичі Перші; ros. Кагановичи Первые), a w 1957 roku na Poliśke.

Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy jako wioska w XV wieku. Od 1850 do 1918 roku była siedzibą polskiego rodu Horwattów. W XIX wieku miasteczko było znacznym ośrodkiem przemysłu tkackiego ze zdecydowaną przewagą ludności żydowskiej (80% w 1890 roku). W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku działała tu znana na Ukrainie kapela klezmerska Makonowieckich. W czasie istnienia ZSRR stopniowej zagładzie lub dewastacji uległy wszystkie zabytki w miejscowości: pałac Radziwiłłów z początku XIX wieku, dwie cerkwie (XVIII i XIX wiek) i kościół katolicki (XIX wiek).

Siedziba dawnej gminy Chabne(ukr.) w powiecie radomyskim, a od 1919 roku w czarnobylskim na Ukrainie.

21 kwietnia 1922 roku urodził się w Chabnem Iser Kuperman, siedmiokrotny mistrz świata w warcabach (w latach 1958-1974) i autor podstawowych prac o teorii warcabów.

W 1938 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego. Po katastrofie w Czarnobylu Poliśke całkowicie podupadło, gdyż leżało w bezpośrednim sąsiedztwie ewakuowanej strefy czarnobylskiej. W 1999 roku ludność miasta i okolic została przymusowo wysiedlona, gdyż pomiary radioaktywności zmusiły władze do weryfikacji pierwotnego zasięgu zony niebezpiecznej. W 2005 roku żyło tam nielegalnie około tuzina starszych mieszkańców.

Bibliografia

• Chabne w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom I (Aa – Dereneczna) z 1880 r.
• Chabne w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom XV, cz. 1 (Abablewo – Januszowo) z 1900 r.