Poliśke
|
||
 Opuszczony budynek administracyjny |
||
| Państwo |  Ukraina |
|
| Obwód | kijowski | |
| Rejon | poleski | |
| Obecnie | miejscowość opuszczona | |
|
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
 Poliśke
|
||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Poliśke
|
||
 51°14′27,269″N 29°23′13,110″E/51,240908 29,386975 |
||
Portal  Ukraina |
||
Poliśke (ukr. Поліське) – dawne osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, nad rzeką Uż, dawna siedziba administracyjna rejonu poleskiego.
Pierwotnie miejscowość nazywała się Chabne (ukr. Хабне; ros. Хабное), w czasach radzieckich w 1934 roku została przemianowana na Kahanowyczi Perszi (ukr. Кагановичі Перші; ros. Кагановичи Первые), a w 1957 roku na Poliśke.
Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy jako wioska w XV wieku. Od 1567 roku była własnością Charlęskich[1]. Od 1850 do 1918 roku była siedzibą rodu Horwattów. W XIX wieku miasteczko było znacznym ośrodkiem przemysłu tkackiego ze zdecydowaną przewagą ludności żydowskiej (80% w 1890 roku). W drugiej połowie XIX wieku i na początku XX wieku działała tu znana na Ukrainie kapela klezmerska Makonowieckich. W czasie istnienia ZSRR stopniowej zagładzie lub dewastacji uległy wszystkie zabytki w miejscowości: pałac Radziwiłłów z początku XIX wieku[2], dwie cerkwie (XVIII i XIX wiek) i kościół katolicki (XIX wiek).
Siedziba dawnej gminy Chabne(ukr.) w powiecie radomyskim, a od 1919 roku w czarnobylskim na Ukrainie.
21 kwietnia 1922 roku urodził się w Chabnem Iser Kuperman, siedmiokrotny mistrz świata w warcabach (w latach 1958-1974) i autor podstawowych prac o teorii warcabów.
W 1938 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego. Po katastrofie w Czarnobylu Poliśke całkowicie podupadło, gdyż leżało w bezpośrednim sąsiedztwie ewakuowanej strefy czarnobylskiej. W 1999 roku ludność miasta i okolic została przymusowo przesiedlona, gdyż pomiary radioaktywności zmusiły władze do weryfikacji pierwotnego zasięgu Strefy Wykluczenia. W 2005 roku żyło tam nielegalnie około tuzina starszych mieszkańców tzw. samosiołów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Warszawa 2000, s. 171.
- ↑ Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 108.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Chabne w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- Chabne w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa 1900.
