Chaetocladium brefeldii
 Zarodnie na sporangioforach w mikroskopie elektronowym | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Chaetocladium brefeldii |
| Nazwa systematyczna | |
| Chaetocladium brefeldii Tiegh. & G. Le Monn. Annls Sci. Nat., Bot., sér. 5 17: 342 (1873) | |
Chaetocladium brefeldii Tiegh. & G. Le Monn. – gatunek grzybów należący do rodziny pleśniakowatych (Mucoraceae)[1]. Mikroskopijny.
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mucor, Mucoraceae, Mucorales, Incertae sedis, Mucoromycetes, Mucoromycotina, Mucoromycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1873 r. Philippe Édouard Léon Van Tieghem i Georges Le Monnier[1]. Synonim: Chaetocladium brefeldii var. macrosporum Burgeff 1924[2].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Kolonie rosnące razem z gatunkami Mucor na SMA w temperaturze 20–25 °C, początkowo białe, później szare, przechodzące w głęboko oliwkowe, a w końcu stają się ciemnoszare. Grzybnia rośnie wolno, jest rozgałęziona, cienka, bezbarwna, zawsze ze stolonami wykazującymi rozwój ryzoidalny. Sporangiofory wyrastają ze stolonów pojedynczo lub w okółkach, są sztywne, z przegrodami, szkliste, o średnicy 8,7–17,5 µm. Wyrastają z nich boczne gsałązki o długości 10,5–140 µm, dzielące się aż czterokrotnie, zwykle w okółkach, ale także podzielone dychotomicznie, zawsze ostatecznie kończące się jajowatym pęcherzykiem o średnicy 6,0–13,5 µm. Koniec sporangioforu rozciąga się również w górę, jest szklisty, ma długość 17,5–143,5 µm i zwęża się do 1,5–2,2 µm średnicy. Pęcherzyk wytwarza bardzo cienkie, krótkie trzonki ze sporangiosporami o centralnej osi. Sporangiospory 4,5–5,2 um, czasami do 6,0 um, kuliste do bardzo krótko owalnych, gładkie, szkliste i lekko szare z podwójną, słabo widoczną ścianą. Zygospor nie zaobserwowano[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie Chaetocladium brefeldii w niektórych krajach Europy, w nielicznych miejscach Ameryki Północnej i na jednej z wysp Oceanu Indyjskiego[4]. Podano jego stanowiska również w Polsce w glebie i na odchodach zwierząt[5].
Grzyb nagrzybny będący fakultatywnym pasożytem innych pleśniakowców (Mucorales)[6]. Jest także grzybem saprotroficznym i koprofilnym[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ S.N. Singh, Chaetocladium brefeldii van Tieghem from India, „Sydowia”, 20, Zobodat, 1966, s. 329–330 [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ Występowanie Chaetocladium brefeldii na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 86, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ S.N. Singh, Chaetocladium [online], Zobodat [dostęp 2023-11-16] (ang.).