Chołopienicze
54°31′N 28°58′E/54,516667 28,966667
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
1796 |
| Kod pocztowy |
213570 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°31′N 28°58′E/54,516667 28,966667
| |
Chołopienicze (biał. Халопенічы; ros. Холопеничы) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie mińskim, w rejonie krupskim, 1,5 tys. mieszkańców (2010).
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Rzeczypospolitej Obojga Narodów w województwie mińskim w powiecie mińskim położonym na ziemiach ruskich Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dawne miasteczko, które rozwinęło się w XVIII w. W 1703 r. właściciel Marcjan Chalecki ufundował tu drewniany kościół i murowany klasztor dominikanów. Utworzyli oni „szkołę akademicką podwydziałową o trzech klasach”. Po I rozbiorze odbywały się tu sejmiki szlachty z pozostałej przy Rzeczypospolitej części powiatu orszańskiego województwa witebskiego. Po rozbiorach wcielone do Imperium Rosyjskiego, znalazło się w powiecie borysowskim w guberni mińskiej.
Później w granicach BSRR w ramach ZSRR, nie weszło w skład II Rzeczypospolitej.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 25 października 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w Kamiennym Lohu. Sprawcami zbrodni było 124 Einsatzgruppen[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1680.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chołopienicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 625.
- Chołopienicze