Chris Billam-Smith

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Billam-Smith
Pseudonim

The Gentleman

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1990
Epsom

Obywatelstwo

brytyjskie

Wzrost

191 cm

Masa ciała

91 kg

Styl walki

praworęczny

Debiut

2017

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

20

Zwycięstwa

19

Przez nokauty

13

Przez decyzje

6

Porażki

1

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 11 grudnia 2023.

Chris Billam-Smith (ur. 2 sierpnia 1990 w Epsom) – brytyjski bokser, aktualny zawodowy mistrz świata federacji WBO oraz mistrz Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej. Były mistrz EBU.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Regularne treningi boksu rozpoczął w wieku 16 lat. Jako reprezentant klubu Poole ABC dwukrotnie zdobył tytuł wicemistrza Anglii w 2013 w kategorii junior ciężkiej[1] oraz w 2016 w kategorii ciężkiej[2]. Ponadto, w roku 2012 wywalczył brązowy medal, startując w kategorii junior ciężkiej. Karierę amatorską zakończył legitymując się wynikiem 32 zwycięstw i 11 porażek[3].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodowy debiut zaliczył 16 września 2017 roku, zwyciężając w 1. rundzie przez techniczny nokaut Russa Henshawa[4].

20 lipca 2019, legitymując się bilansem walk 9:0 (8 KO), zmierzył się w londyńskiej 02 Arenie, z innym niepokonanym zawodnikiem – Richardem Riakporhe (9:0, 8KO). Stawką pojedynku toczonego na dystansie 10 rund, był interkontynentalny pas federacji WBA kategorii junior ciężkiej. Smith poniósł swoją pierwszą zawodową porażkę, przegrywając na punkty niejednogłośną decyzją (96-93, 92-97, 94-95)[5].

W pojedynku stoczonym 23 listopada 2019 zdobył tytuł mistrza Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej, pokonując przez TKO w 5 rundzie Craiga Glovera. Przeciwnik Smitha był trzykrotnie liczony przez sędziego (raz w 4. oraz dwukrotnie w 5. rundzie)[6].

W pierwszej obronie tytułu zmierzył się 7 sierpnia 2020 z Nathanem Thorleyem. Billam-Smith rozpoczął pojedynek agresywnie, zmuszając przeciwnika już w 1. rundzie do przyklęknięcia na jedno kolano. W 2. rundzie Thorley był liczony po raz kolejny, jednak kontynuował pojedynek, szukając swojej szansy na odwrócenie przebiegu walki. W trakcie trzeciego liczenia, Thorleyowi udało się wstać, jednak sędzia nie dopuścił go do kontynuowania pojedynku. Billam-Smith zachował tytuł zapisując zwycięstwo przez TKO w 2. rundzie[7].

W międzyczasie, do listy swoich osiągnięć dopisał regionalny pas WBA Continental w kategorii junior ciężkiej, zwyciężając jednogłośnie na punkty, na dystansie 10 rund, Czecha Vasila Ducara[8].

31 lipca 2021 roku przystąpił do kolejnej obrony tytułu mistrza Wspólnoty Brytyjskiej. Tym razem w stawce pojedynku znalazł się również pas mistrza Europy federacji EBU kategorii junior ciężkiej, będący w posiadaniu Irlandczyka Tommy'ego McCarthy'ego. Billam-Smith zwyciężył, jednak sędziowie nie byli jednomyślni, punktując 116-112 i 115-114 na jego korzyść oraz 115-114 na korzyść Irlandczyka[9].

Tytuł mistrzowski EBU obronił 13 listopada 2021, pokonując jednogłośnie na punkty (120-109 oraz dwukrotnie 119-109) reprezentanta Francji Dylana Bregeona[10].

Billam-Smith stoczył rewanżowy pojedynek z Tommym McCarthym 16 kwietnia 2022 roku. Zwyciężył przez TKO w 8 rundzie, nokautując przeciwnika prawym sierpowym i obronił tytuł mistrzowski EBU oraz Wspólnoty Brytyjskiej[11]. W lipcu 2022 Billam-Smith zachował zdobyte tytuły pokonując na punkty Isaaca Chamberlaina. Wszyscy trzej sędziowie punktowali pojedynek 117-111[12].

We wrześniu 2022 roku zrzekł się tytułu mistrzowskiego EBU[13].

Mistrz WBO wagi junior ciężkiej[edytuj | edytuj kod]

27 maja 2023 roku na Vitality Stadium w Bournemouth zdobył pas mistrza świata federacji WBO, wygrywając dwa do remisu na punkty pojedynek z Lawrencem Okolie (18-1, 12 KO). W trakcie pojedynku Okolie był trzykrotnie liczony i dwa razy sędzia ringowy odbierał mu punkt za uporczywe klinczowanie[14].

10 grudnia 2023 roku w Bournemouth odbył pierwszą obronę tytułu WBO w wadze junior ciężkiej przeciwko Mateuszowi Masternakowi[15]. Zwyciężył przez RTD na początku ósmej rundy, kiedy to narożnik Masternaka poddał walkę z powodu jego kontuzji żeber[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Englandboxing.org: 126th National Elite Championships. 2013-04-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  2. Englandboxing.org: 129th England Boxing National Elite Championships. 2016-05-01. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  3. Topclassboxing.co.uk: PROSPECT WATCH "THE GENTLEMAN" CHRIS BILLAM-SMITH. 2018-06-04. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  4. Boxrec.com: Chris Billam-Smith vs. Russ Henshaw bout. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  5. Badlefthook.com: Whyte vs Rivas results: Richard Riakporhe edges Chris Billam-Smith, Lawrence Okolie wins. 2019-07-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  6. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops, Stops Craig Glover in Five. 2019-11-23. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  7. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Crushes Thorley To Retain Commonwealth Title. 2020-08-07. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  8. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops Vasil Ducar Twice, Wins Decision. 2021-03-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  9. Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH NOWYM MISTRZEM EUROPY KATEGORII CRUISER. 2021-07-31. [dostęp 2023-07-21].
  10. Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Decisions Dylan Bregeon To Retain EBU Title. 2021-11-13. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
  11. Bokser.org: BILLAM-SMITH OBRONIŁ TYTUŁ MISTRZA EUROPY – TERAZ MOŻE MASTERNAK?. 2022-04-16. [dostęp 2023-07-17].
  12. Bokser.org: WOJNA! BILLAM-SMITH POKONAŁ CHAMBERLAINA I OBRONIŁ TYTUŁ EUROPEJSKI. 2022-07-30. [dostęp 2023-07-21].
  13. Bokser.org: BILLAM-SMITH ODDAJE PAS MISTRZA EUROPY – SZANSA NASZYCH CRUISERÓW?. 2022-09-07. [dostęp 2023-07-21].
  14. Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH ZRZUCIŁ LAWRENCE'A OKOLIE Z TRONU WBO!. 2023-05-28. [dostęp 2023-07-21].
  15. Parviz Iskenderov, Chris Billam-Smith faces Mateusz Masternak on Dec 10 in Bournemouth, England [online], FIGHTMAG, 24 października 2023 [dostęp 2023-12-11] (ang.).
  16. Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: znamy powód porażki Masternaka [online], sport.tvp.pl, 11 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]