Christer George

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christer George
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1979
Oslo

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1997 Skeid Fotball 10 (0)
1998–2000 Strømsgodset IF 62 (18)
2000–2003 Rosenborg BK 61 (12)
2003–2004 Córdoba CF 29 (1)
2004 Rosenborg BK 6 (0)
2005–2006 Aarhus GF 40 (10)
2006–2009 Strømsgodset IF 60 (10)
2009–2010 FC Fredericia 2 (0)
W sumie: 270 (51)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2003  Norwegia 2 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Christer George (ur. 11 sierpnia 1979 w Oslo) – norweski piłkarz pochodzenia trynidadzko-tobagijskiego występujący na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

George jest synem Norweżki i Trynidadczyka. Karierę rozpoczynał w 1997 roku w zespole Skeid Fotball z 1. divisjon. W 1998 roku odszedł do Strømsgodset IF z Tippeligaen. W 1999 roku spadł z nim do 1. divisjon. W trakcie sezonu 2000 przeszedł do pierwszoligowego Rosenborga. W latach 2000-2002 trzy razy z rzędu zdobył z nim mistrzostwo Norwegii

W połowie 2003 roku George został graczem hiszpańskiej drużyny Córdoba CF, grającej w Segunda División. Jej barwy reprezentował przez rok. W tym czasie rozegrał tam 29 spotkań i zdobył jedną bramkę. W połowie 2004 roku wrócił do Rosenborga. W tym samym roku wywalczył z nim kolejne mistrzostwo Norwegii.

Na początku 2005 roku George odszedł do duńskiego Aarhus GF z Superligaen. Spędził tam półtora roku. W 2006 roku ponownie został zawodnikiem zespołu Strømsgodset IF, występującego w 1. divisjon. W tym samym roku awansował z nim do Tippeligaen. W 2009 roku odszedł do duńskiej drużyny FC Fredericia z 1. division. W 2010 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Norwegii George rozegrał dwa spotkania. Zadebiutował w niej 26 stycznia 2003 roku w zremisowanym 1:1 towarzyskim meczu ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Po raz drugi w drużynie narodowej wystąpił 28 stycznia 2003 roku w wygranym 2:1 towarzyskim spotkaniu z Omanem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]