Christian Belwit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Christian Belwit, właśc. Witold Beliński (ur. 18 marca 1956, zm. 26 lipca 2003) – polski poeta i bard pochodzący z Wrocławia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grał na gitarze i śpiewał swoje piosenki, występując na lokalnych festiwalach poezji śpiewanej. Występował tam głównie jako gość po koncertach konkursowych, ale zdobywał również nagrody: w Bazunie i na Bakcynaliach '84 w Chatce Żaka w Lublinie. Dwukrotnie zdobył I miejsce na Festiwalu Piosenki Debilnej we Wrocławiu. Na scenie był niekonwencjonalny, a paradoksalne poczucie humoru zapewniało mu sympatię słuchaczy. Cierpiał na schizofrenię, przez dłuższy czas żył jako bezdomny. Przygarnęła go rodzina Andrzeja Waligórskiego, która przyczyniła się do ocalenia wielu jego utworów[1].

Dzięki pomocy Stanisława Srokowskiego (powieściopisarza, poety i przyjaciela Christiana) w 2000 roku został wydany jedyny tomik poetycki Belwita, zatytułowany Pierwszy i ostatni.

W 2003 roku, po śmierci autora, Mirosław Spychalski zrealizował film dokumentalny Właściwie mój życiorys przepadł, dotyczący życia i twórczości Belwita. Od 2004 roku we Wrocławiu każdej jesieni odbywa się Turniej Jednego Wiersza im. Christiana Belwita.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agnieszka Ellas, Wspomnienie o Christianie Belwicie, „Piosenka” 2006, nr 2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]