Claus Henßge
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: medycyna sądowa | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Claus Henßge (ur. 3 czerwca 1936 w Dreźnie, zm. 1 sierpnia 2021) – niemiecki lekarz, profesor medycyny sądowej Uniwersytetu Kolońskiego[1].
Autor modelu pozwalającego określić przybliżony czas zgonu, tzw. nomogramu Henssgego[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dzieciństwo spędził w Dreźnie, gdzie ukończył też szkołę powszechną i w 1954 roku zdał egzamin maturalny[3]. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, które ukończył w 1960 roku. W 1962 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych na podstawie pracy Die Kriminalität perinatal hirngeschädigter Jugendlicher[4].
Od 1961 do 1962 był asystentem w Instytucie Fizjologii Instytutu Medycyny Pracy w Berlinie Lichtenberg. Następnie był asystentem prof. Adolfa na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. W 1966 roku uzyskał tytuł specjalisty fizjologii. Od 1970 do 1975 kierował zakładem diagnostyka czynnościowej i fizjologii wysiłku Głównej Poradni Medycyny Sportowej w Berlinie, w międzyczasie został ponownie oddelegowany do Instytutu Fizjologii Uniwersytetu Humboldta. W 1975 roku rozpoczął kształcenie w kierunku medycyny sądowej, zostając asystentem prof. Otto Prokopa w Instytucie Medycyny Sądowej w rodzimej uczelni[4].
W 1980 roku Henßge został specjalistą medycyny sądowej. 12 maja 1982 roku uzyskał habilitację na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie na podstawie pracy Methoden zur Bestimmung der Todeszeit – Leichenabkühlung und Todeszeitbestimmung. W 1983 przeniósł się z NRD do Niemiec Zachodnich i został kierownikiem Instytutu Medycyny Sądowej na Uniwersytecie w Münster. 18 stycznia 1986 roku Henßge został mianowany profesorem nauk medycznych. W 1988 roku opublikował monografię Methoden zur Bestimmung der Todeszeit an Leichen. Do 1993 roku profesor Katedry Medycyny Sądowej na Uniwersytecie w Kolonii, następnie dyrektor Instytutu Medycyny Sądowej na Uniwersytecie w Essen. W 2003 roku przeszedł na emeryturę[4].
W swojej pracy naukowej skupiał się nad określaniem czasu śmierci na podstawie spadku temperatury głębokiej ciała, analizą innych metod ustalania czasu zgonu oraz badaniami nad matematycznym opisem tempa procesu wychładzania zwłok i nomogramami[4]. Członek honorowy Niemieckiego Towarzystwa Medycyny Sądowej (niem. Deutsche Gesellschaft für Rechtsmedizin)[4].
Zmarł w 2021 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Professor Detailansicht [online], professorenkatalog.uni-koeln.de [dostęp 2023-12-02].
- ↑ Grzegorz Teresiński (red.), Medycyna sądowa. 1: Tanatologia i traumatologia sądowa, Wydanie I, Warszawa: PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-5856-7 [dostęp 2023-12-02].
- ↑ https://duepublico2.uni-due.de/servlets/MCRFileNodeServlet/duepublico_derivate_00073585/UNIKATE_2009_035_020.pdf
- ↑ a b c d e f Mitteilungen der Deutschen Gesellschaft für Rechtsmedizin, „Rechtsmedizin”, 31 (6), 2021, s. 555–560, DOI: 10.1007/s00194-021-00541-1, ISSN 1434-5196 [dostęp 2023-12-02] (niem.).