52°31′05″N 13°23′36″E/52,518056 13,393333Uniwersytet Humboldtów w Berlinie
| ||
| ||
 Główny budynek uczelni (na pierwszym planie pomnik Hermanna von Helmholtza) | ||
| Data założenia | 1809 | |
| Typ | państwowa | |
| Państwo |  Niemcy
| |
| Adres | Berlin | |
Położenie na mapie Berlina  ![Uniwersytet Humboldtów[1]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/10/Education_-_Grad_Hat.svg/15px-Education_-_Grad_Hat.svg.png){kind=small} Uniwersytet Humboldtów[1] | ||
Położenie na mapie Niemiec  Uniwersytet Humboldtów[1] | ||
| 52°31′05″N 13°23′36″E/52,518056 13,393333
| ||
| Strona internetowa | ||
Uniwersytet Humboldtów[a] w Berlinie (niem. Humboldt-Universität zu Berlin) – najstarszy uniwersytet w Berlinie, założony przez Fryderyka Wilhelma III w 1809 r. pod nazwą Uniwersytet Berliński (Berliner Universität). W latach 1828–1945 funkcjonował jako Uniwersytet Fryderyka Wilhelma (Friedrich-Wilhelms-Universität); od 1949 (w międzyczasie bez patrona) jego nazwa upamiętnia braci Humboldtów: Wilhelma i Aleksandra[5][6][7].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został założony 16 sierpnia 1809 roku z inicjatywy Wilhelma von Humboldta, liberalnego reformatora i naukowca. Od 1828 do 1945 działał pod nazwą Friedrich-Wilhelms-Universität, nadaną na cześć jego założyciela, króla Fryderyka Wilhelma III. W roku 1949 kierownictwo komunistycznej partii SED nadało uniwersytetowi obecną nazwę.
W latach 1933–1945 uczelnia była pod silnym wpływami nazizmu i utraciła znaczenie międzynarodowe. Po wojnie znalazła się we wschodnim Berlinie i z tego względu w zachodniej strefie okupacyjnej powstał (w 1948) Wolny Uniwersytet Berliński, do którego przeszła część kadry.
Do najbardziej znanych osób związanych z uniwersytetem należą: Otto von Bismarck, Heinrich Heine, Friedrich Engels, Georg Hegel, Karl Marx, Wernher von Braun, Friedrich Schelling, Arthur Schopenhauer, Albert Einstein, Max Planck[potrzebny przypis], Johann Gottlieb Fichte[8].
Współcześnie[edytuj | edytuj kod]
Budynek główny uniwersytetu znajduje się w centrum Berlina, przy Unter den Linden. Swe siedziby ma tam większość wydziałów, jedynie Instytut Nauk Przyrodniczych znajduje się w Adlershof w południowej części Berlina. Wydział medycyny – Charité – jest wspólny z Wolnym Uniwersytetem Berlińskim.
Do uniwersytetu należy także Museum für Naturkunde, w którym znajduje się największy w Niemczech zbiór minerałów.
W semestrze zimowym 2003/2004 na uczelni było zapisanych 38 272 studentów, w tym 5086 obcokrajowców ze 135 państw.
Absolwenci[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/protokol_ksng/uchwala_2015-6.pdf
- ↑ Uniwersytet Humboldta, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-07-01].
- ↑ Uniwersytet Humboldta w Berlinie. Onet.pl. [dostęp 2015-07-01].
- ↑ Eugeniusz Olszewski. Czy rzeczywiście inwazja przyimka ‘imienia’ w nazewnictwie?. „Język Polski”. 56 (2), s. 155–156, 1976.
- ↑ The modern classic of the reform university. Humboldt-Universität zu Berlin. [dostęp 2015-07-01]. (ang. • niem.).
- ↑ Short History. Humboldt-Universität zu Berlin, 2009. [dostęp 2015-07-01]. (ang. • niem.).
- ↑ Wywiad z Reimerem Hansenem z Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego nt. Uniwersytetu Humboldtów: Die Umbenennung zur „Humboldt-Universität”, Humboldt-Universität zu Berlin [dostęp 2015-07-01] (niem.).
- ↑ Dan Breazeale. Johann Gottlieb Fichte. „The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Summer 2018 Edition)”, 2018. ISSN 1095-5054 (ang.). [dostęp 2019-01-03].