Cmentarz wojenny w Iwaniskach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz wojenny w Iwaniskach
Obiekt zabytkowy nr rej. A.511 z 14.06.1988[1]
Ilustracja
Brama cmentarza wojennego w Iwaniskach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Iwaniska

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

3000 m²

Liczba pochówków

307 z I wojny światowej + około 4000 z II wojny światowej

Data otwarcia

1914

Data ostatniego pochówku

1945

Zarządca

Urząd Gminy w Iwaniskach

Położenie na mapie Iwanisk
Mapa konturowa Iwanisk, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny w Iwaniskach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny w Iwaniskach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny w Iwaniskach”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny w Iwaniskach”
Położenie na mapie gminy Iwaniska
Mapa konturowa gminy Iwaniska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny w Iwaniskach”
Ziemia50°43′55″N 21°16′13″E/50,731944 21,270278

Cmentarz wojenny w Iwaniskach – zabytkowy cmentarz z okresu I wojny światowej znajdujący się w gminie Iwaniska w powiecie opatowskim. Usytuowany jest na zachodzie miejscowości.

Cmentarz miał kształt prostokąta o wymiarach około 40 m na 50 m o powierzchni około 2000 m². Z pierwotnego cmentarza zachowała się kamienna brama wejściowa, do której prowadzą niewielkie schody. Na jej górnej części zachowały się płaskorzeźby trzech orłów: polskiego, austro-węgierskiego i rosyjskiego. W okresie I wojny światowej, kiedy cmentarz został założony, pochowanych na nim zostało 307 żołnierzy ze wszystkich biorących w okolicy armii: 20 polskich legionistów z I Brygady, 134 Rosjan oraz 153 żołnierzy austro-węgierskich. W 1937 roku legioniści zostali ekshumowani i przeniesieni na cmentarz w Górach Pęchowskich, a pozostałe szczątki przeniesiono prawdopodobnie na cmentarz wojenny w Tudorowcu[2].

W 1945 roku zlikwidowany cmentarz został wykorzystany do pochówku około 4000 żołnierzy Armii Czerwonej, którzy polegli w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim w latach 1944–1945, a których ekshumowano z terenów i okolic Sandomierza. W 1988 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 36 [dostęp 2015-11-23].
  2. Patrz Marek Lis, By nie zatarł ich czas ... Śladami mogił i cmentarzy wojennych I wojny światowej w powiatach: sandomierskim, opatowskim i staszowskim.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Florek: Zabytkowe Cmentarze i Mogiły w Polsce Województwo tarnobrzeskie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Narodowa Instytucja Kultury, 1995, s. 65-66. ISBN 83-85548-37-8. (pol.).
  • Marek Lis: By nie zatarł ich czas ... Śladami mogił i cmentarzy wojennych I wojny światowej w powiatach: sandomierskim, opatowskim i staszowskim. Sandomierz: PAIR Myjakpress, 2001, s. 52. ISBN 83-86436-57-3. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]