Przejdź do zawartości

Codex Gissensis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Codex Gissensis

Codex Gissensis, znany także jako Fragmentum Gissensis – bilingwiczny gocko-łaciński rękopis Biblii. Zachowały się jedynie dwa fragmenty podwójnej karty kodeksu. Tekst łaciński zawiera fragmenty Łk 23,2-6; 24,5-9, tekst gocki zawiera fragmenty Łk 23,11-16; 24,13-17. Tekst pisany jest kolometrycznie. Pod względem tekstualnym fragment wykazuje pokrewieństwo do kodeksu Brixianus. Fragment został odkryty w 1907 roku w Egipcie[1].

W roku 1945, podczas II wojny światowej, fragment został uszkodzony przez wodę, po przerwaniu wału nad rzeką Lahn[2]. Przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Gießen (Nr. 651/20)[3].

Tekst fragmentu został opublikowany w 1910 roku. Tekst łaciński opracował Paul Glaue, tekst gocki – Karl Helm. Glaue datował fragment na wiek V[4]. Natomiast Lowe datował go na VI wiek (w oparciu o łacińską paleografię)[2].

Po Fragmencie gisseńskim następny gocki tekst został odkryty dopiero w roku 1970, była to Karta ze Spiry należąca do Argenteus[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Das Gießener Bruchstück, w: W. Streitberg, Die Gotische Bibel, 7. wyd. 2000, s. 493-498.
  2. a b Bruce M. Metzger, Early Versions of the New Testametn, Oxford 1977, s. 381.
  3. Manuscripts of the Gothic BIble and Minor Fragments. [w:] Project Wulfila [on-line]. University of Antwerp, 2004.
  4. Christian T. Petersen, Codex Gissensis / Gießener Handschrift (2002)
  5. Piergiuseppe Scardigli, Neuentdeckte gotische Sprachreste, w: W. Streitberg, Die Gotische Bibel, 7. wyd. 2000, s. 500.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]