Commune sanctorum
Commune sanctorum – w liturgii chrześcijańskiej termin odnoszący się do tych części brewiarza i mszału, które zawierają teksty dla wspólnych wspomnień liturgicznych grup świętych (odmiennie do Proprium de sanctis).
Tradycje mszy, w których wspominano grupy świętych męczenników, biskupów, doktorów Kościoła, dziewic i wyznawców sięgają IV wieku. Teksty commune sanctorum znajdujemy w sakramentarzu Sacramentarium Leonianum, a komponowane były do IX wieku. Na przestrzeni wieków teksty wspólne zawierające modlitwy i wspomnienia świętych[1] poddawane były redakcyjnym modyfikacjom dostosowującym teksty do współczesnych potrzeb. Po reformie papieża Pawła VI zawartej w Konstytucji apostolskiej Sacra Ritum Congregatio dokonano podziału na msze (także oficja) o męczennikach, pasterzach Kościoła, doktorach Kościoła, dziewicach i pozostałych świętych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Commune Sanctorum. W: Encyklopedja Kościelna, podług teologicznej encyklopedji Wetzera i Weltego, z licznemi jej dopełnieniami. T. III. Warszawa: Czerwiński i Spółka, 1880, s. 479.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 607. ISBN 978-83-7318-736-8.