Cudka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cudka
Data urodzenia

XIV wiek

Ojciec

Pełka

Matka

Małgorzata

Mąż

Niemierza z Gołczy

Dzieci

Niemierza
Pełka
Elżbieta
Pachna

Cudka (XIV wiek) – kasztelanka sieciechowska.

Była córką Pełki, kasztelana sieciechowskiego i sądeckiego (1340-1350) oraz chorążego krakowskiego (1355), i Małgorzaty. Rodzice zapisali córce Tarnowiec wraz z przyległymi terenami, co potwierdził król Kazimierz III Wielki 31 maja 1339[1].

W 1339 została żoną Niemierzy z Gołczy h. Mądrostki, dworzanina królewskiego Kazimierza i posła (w 1341) do Awinionu. Małżonkowie mieli czworo dzieci:

  • Niemierzę – utożsamianego z Niemierzą, nieślubnym synem Kazimierza Wielkiego,
  • Pełkę – utożsamianego z Pełką, drugim nieślubnym synem Kazimierza,
  • Elżbietę – żonę Wojciecha Czeleja,
  • Pachnę – żonę Paszka Trestki z Gedczyc[2].

W 1895 Oswald Balzer, m.in. na podstawie podobieństwa imion dzieci i faktu otrzymania przez wdowę po Niemierzy od króla dużej sumy 107 grzywien, zasugerował, iż Cudka była matką nieślubnych synów Kazimierza Wielkiego (wcześniej powszechnie utrzymywano za Długoszem, iż ich matką była Esterka)[3]. Pogląd ten został zakwestionowany w 1897 przez Stosława Łagunę[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Boniecki A., Herbarz polski. T. 2: Bonieccy h. Bończa - Chmieleńscy, s. 273 oraz Balzer O., Genealogia Piastów, s. 705
  2. Imiona córek podaje Boniecki A. ''Herbarz polski. T. 2: Bonieccy h. Bończa - Chmieleńscy, s. 273, uznając je błędnie za nieślubne córki Kazimierza Wielkiego.
  3. Balzer O., Genealogia Piastów, s. 696-713
  4. Łaguna S. Rodowód Piastów, s. 768-777

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rudzki E., Polskie Królowe t. 1, Warszawa 1990, s. 33-34
  • Balzer O., Genealogia Piastów, wyd. II, Kraków 2005, s. 696-713
  • Śliwiński J. Mariaże Kazimierza Wielkiego, Olsztyn 1987, s. 146-152
  • Jasiński K., Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań-Wrocław 2001, s. 205-212
  • Boniecki A., Herbarz polski. T. 2: Bonieccy h. Bończa - Chmieleńscy, Warszawa 1900, s. 273
  • Łaguna S. Rodowód Piastów, Kwartalnik Historyczny 11, 1897, s. 768-777

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]