Czarna zgnilizna
Czarna zgnilizna – grupa chorób roślin, podczas których następuje gnicie i obumierania komórek i tkanek zwane nekrozą. Może ono obejmować część organów rośliny lub całą roślinę[1]. Zgniliznę mogą wywoływać bakterie i grzyby wytwarzające enzymy pektolityczne, które rozkładają zajęte przez nie tkanki roślin doprowadzając do ich obumarcia. Obumarłe tkanki często mają barwę brunatną i czarną[2], te choroby, u których to występuje nazywane są czarną zgnilizną[3].
Do czarnych zgnilizn należą (w nawiasie wywołujące je patogeny)[3]:
- czarna zgnilizna cyklamena (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna diffenbachii (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna groszku pachnącego (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna hiacynta (Sclerotinia bulborum)
- czarna zgnilizna kalanchoe (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna kapustnych (Xanthomonas campestris)
- czarna zgnilizna korzeni dyniowatych (Phomopsis sclerotioides)
- czarna zgnilizna korzeni krotonu (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna korzeni (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna korzeni lucerny (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna korzeni soi (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna korzeni truskawki (Globisporangium sp., Pythium sp., Phytophthora cactorum, Leptosphaeria coniothyrium, Thanatephorus cucumeris)
- czarna zgnilizna korzeni tytoniu (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna marchwi (Alternaria radicina, Pseudocercosporidium carotae)
- czarna zgnilizna narcyza (Sclerotinia bulborum)
- czarna zgnilizna na poinsecji (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna pędów i korzeni pelargonii (Globisporangium splendens)
- czarna zgnilizna szeflery (Thielaviopsis basicola)
- czarna zgnilizna tulipana (Sclerotinia bulborum)
- czarna zgnilizna winorośli (Phyllosticta ampelicida)
- czarna zgnilizna zawiązków i pędów roślin dyniowatych (Stagonosporopsis cucurbitacearum).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 3, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 388–389, ISBN 978-83-09-01063-0.
- ↑ a b Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, s. 137, ISBN 978-83-948769-0-6.