Czernomor
| Historia | |
| Położenie stępki |
1912 |
|---|---|
| Wodowanie |
1913 |
 MW Rosji
| |
| Nazwa |
Czernomor |
| Wejście do służby |
1913 |
| Wycofanie ze służby |
1950 |
 Francja
| |
| Nazwa |
Iroise |
 Grecja
| |
| Nazwa |
Irini Vernicos |
| Wejście do służby |
1936 |
 Panama
| |
| Nazwa |
"Atrato" lub "Itrato" |
| Wycofanie ze służby |
zatopiony 2 czerwca 1941 |
| Grecja
| |
| Nazwa |
Theoclitos |
| Wejście do służby |
1948 |
| Wycofanie ze służby |
1950 |
| Los okrętu |
oddany na złom |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1100 t |
| Długość |
51 m |
| Szerokość |
9,3 m |
| Zanurzenie |
3,9 |
| Napęd | |
| maszyna parowa 1100 KM | |
| Prędkość |
11,5 węzłów |
| Zasięg |
1500 mil morskich |
| Uzbrojenie | |
| 1 x 47 mm | |
Statek ratowniczy "Czernomor" (ros. Спасательное судно "Черномор") - rosyjski statek Floty Czarnomorskiej, następnie statek francuski i grecki.
Stępkę statku położono w stoczni w Odessie w 1912 r. W 1913 r. został on zwodowany jako statek ratowniczy. Wszedł w skład Floty Czarnomorskiej. Brał udział w I wojnie światowej w roli pływającej bazy nurkowo-ratowniczej w porcie w Sewastopolu. W poł. grudnia 1917 r. załoga statku przeszła na stronę bolszewików. Na pocz. maja 1918 r. przejęli go Niemcy, zaś w listopadzie tego roku Biali. W grudniu statek obsadzili alianccy interwenci, zwracając w kwietniu 1919 r. Białym. Według części źródeł statek pełnił rolę holownika portowego. W poł. listopada 1920 r. w składzie Eskadry Rosyjskiej został ewakuowany do Konstantynopolu. Pod koniec grudniu tego roku przypłynął wraz z pozostałymi statkami i okrętami wojennymi do portu w Bizercie, gdzie został internowany przez Francuzów. Ostatnim dowódcą "Czernomora" był kpt. 2 rangi Wadim A. Wiriliew. Po pewnym czasie statek został sprzedany francuskiemu towarzystwu morskiemu z Saint Nazaire, otrzymując nazwę "Iroise". Jego macierzystym portem stał się Brest. Statek uczestniczył w wielu operacjach ratowniczych, a jego kapitan Louis Malbert otrzymał w 1929 r. za udział w nich złoty medal od stowarzyszenia ratowniczego Societe Centrale de Sauvetage des Naufrages. W 1935 r. kupiła go kompania "Zagarné & Mérigot" z Algieru, zaś w 1936 r. grecka firma "N. E. Vernicos" z Pireusu. Statek przemianowano na "Irini Vernicos". W 1939 r. nowym właścicielem została firma "Cia. Panamena de Remolcadores Ltda", zarejestrowana w Panamie. Nową nazwą statku było "Atrato" lub "Itrato". 2 czerwca 1941 r. został zatopiony w Zatoce Suda u brzegów Krety. Według części źródeł po zakończeniu wojny podniesiono go z dna i służył od 1948 r. jako grecki statek "Theoclitos". W 1950 r. został oddany na złom.