Czesław Kulikowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Kulikowski
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1899
Łukawiec

Data i miejsce śmierci

3 października 1955
Warszawa

Konsul Generalny RP w Kurytybie
Okres

od 1934
do 1935

Poprzednik

Roman Adam Staniewicz

Następca

Józef Gieburowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Czesław Kulikowski (ur. 28 czerwca 1899 w Łukawcu, zm. 3 października 1955 w Warszawie) − harcerz, doktor prawa, dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent II Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnowie oraz Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1916−1917 był drużynowym III Drużyny Harcerzy im. Michała Wołodyjowskiego oraz „komendantem miejscowym skautingu” w Tarnowie. Przez kilka miesięcy, w okresie służby wojskowej, funkcję tę pełnił wespół z Adamem Ciołkoszem. Walczył w Legionach oraz w III powstaniu śląskim w bitwie o Górę św. Anny[1]. Kapitan rezerwy Wojska Polskiego[2]. W latach 30. był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, w tym od 1 lipca 1932 do 28 lutego 1934 prowizorycznym referendarzem w VII stopniu służbowym w Departamencie Konsularnym MSZ, w okresie od 1 marca 1934 do 31 grudnia 1935 pracował w Konsulacie Generalnym RP w Kurytybie (Brazylia) jako konsul, od 1 września 1934 kierował placówką[3].

W okresie II wojny światowej był więziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Po zakończeniu wojny był naczelnikiem wydziału Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie[4].

Zmarł 3 października 1955 w Warszawie. Spoczywa razem z żoną Marią z Kulczyńskich (zm. 1962), na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 112-1-18)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Żychowska, Harcerstwo w dziejach Tarnowa 1910−1980, Tarnów 1980.
  2. a b Cmentarz Stare Powązki: CZESŁAW KULIKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-03-01].
  3. Rocznik Służby Zagranicznej RP według stanu na 1 kwietnia 1935, Warszawa 1935, s. 36, 174.
  4. M. Żychowska, Harcerstwo Ziemi Tarnowskiej 1910−1939, Tarnów 1992.
  5. M.P. z 1939 r. nr 115, poz. 270 „za zasługi na polu pracy społecznej”.