Długi Wierch (Kotliny)
Długi Wierch (słow. Dlhý vrch[1]) – część północno-wschodniego grzbietu Bujaczego Wierchu w słowackich Tatrach Bielskich[2]. Zaczyna się na wysokości około 1600 m n.p.m., w miejscu, w którym grań Margicy rozgałęzia się na dwa ramiona; orograficznie lewe to Kardoliński Grzbiet, prawe to Długi Wierch[3].
Długi Wierch ma długość około 2 km i brak na nim jakichkolwiek kopek czy przełączek. Opada w kierunku wschodnim i kończy się w Kotlinach na wysokości około 790 m. Oddziela Dolinę Suchą od Doliny Czarnej. W zbocza opadające do Doliny Suchej wcina się Lapisdurowy Żleb. Kilka żlebów wcina się także w zbocza opadające do Doliny Czarnej. Długi Wierch jest całkowicie porośnięty lasem. Na stokach opadających do Doliny Suchej jest to głównie las modrzewiowy. W grani od strony tej doliny znajdują się ścianki o wysokości do 20 m. Najwyższa z nich jest Lapisdurowa Kazalnica. Ścianki te porastają przeważnie sosny[3].
Od Drogi Wolności grzbietem Długiego Wierchu prowadzi nieznakowana ścieżka. Jest to jedna z dróg wyjściowych na Bujaczy Wierch. Kilka ścieżek jest także na jego stokach opadających do Doliny Suchej. Jedna z nich to Dookólna Perć. Cały grzbiet znajduje się na obszarze TANAP-u, a jego południowa część (zbocza Doliny Suchej) są objęte dodatkową ochroną (obszar ochrony ścisłej)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01].
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3