Dźwiniacz (rejon czortkowski)
48°42′22″N 25°44′06″E/48,706111 25,735000| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3554 |
| Kod pocztowy |
48650 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°42′22″N 25°44′06″E/48,706111 25,735000
| |
Dźwiniacz (ukr. Дзвиняч) – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim[2] należącym do obwodu tarnopolskiego.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Dźwiniacz, położony na linii Biała Czortkowska – Zaleszczyki – Stefaneszty.
W II Rzeczypospolitej w powiecie zaleszczyckim województwa tarnopolskiego[3]. W 1921 roku liczył 1641 mieszkańców, w tym 1340 Ukraińców, 290 Polaków i 11 Żydów. W wiosce znajdowała się jedna z największych podolskich winnic, licząca 25 tys. krzewów. Jej właścicielem był Józef Wartanowicz, polski Ormianin, oficer 2 Pułku Artylerii Polowej[4].
Podczas II wojny światowej ukraińscy nacjonaliści zabili 28 polskich mieszkańców wsi[3]. Od 10 września 1941 do 7 maja 1942 w Dźwiniaczu istniał niemiecki obóz pracy dla Żydów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu tarnopolskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ a b Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 434, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Aleksandra Ziółkowska-Boehm, Dramaty polsko-ormiańskiej rodziny Wartanowiczów, „Cracovia Leopolis”, 1-2 (102-103) 2021, s. 16-18, ISSN 1234-8600.
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 269
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dźwiniacz na stronie Rady Najwyższej Ukrainy