Wskaźnik debt to income

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z DTI (bankowość))

Wskaźnik debt to income (DtI) – relacja środków przeznaczanych na obsługę zobowiązań kredytowych i innych zobowiązań finansowych do dochodu kredytobiorcy[1].

Wskaźnik ten określa jaka maksymalnie część miesięcznych dochodów kredytobiorcy (pożyczkobiorcy) może zostać przeznaczona przez niego na spłatę kredytu (pożyczki).

Wskaźnik ten, obok LTV, jest stosowany jako instrument makroostrożnościowej oceny wiarygodności banków i stabilności sektora finansowego[2] przez agencje ratingowe, czy instytucje nadzoru finansowego itp.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rozwój systemu finansowego w Polsce w 2013 r. [online], Narodowy Bank Polski, s. 344 [dostęp 2023-03-11].
  2. ↑ Stanisław Kluza, Adam Płociński, Andrzej Sławiński: Pozorny paradoks unii bankowej. Rzeczpospolita, 2012-11-07, s. 9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wskaźnik_debt_to_income&oldid=69829795”